Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

"Οἱ ἐνοχλούμενοι" νά μήν ἐνοχλοῦν τούς διαμαρτυρομένους καί ὁμολογοῦντας!





https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXmkmE3zDIjIfvDh5RpDne1FgoBbYPZTYYs1FgvSWd9kH5pOET3bZBQoUtP8YtI-Yf9-0MUhr9gmYh7s1Up_Y7PnkXaY0A70HdrhIpUDNknKeQUM3UdcpKcBox3oInkj6SLNvAouqMNCk/s1600/balaclava004.jpg
Ἡ ὁμολογία ἔχει καί πρόσωπο καί λόγο!
Ἡ ὁμολογία ἔχει καί διαμαρτυρία ὅταν πολεμεῖται καί μάλιστα φανερά ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη!

Γράφει: Μ.Σ. ἐκπ/κός

Ἰδού ἡ πρώτη ἀπορία:
http://www.tylo.com/upl/images/270612.jpg-Γιατί δέν θέλουν κάποιοι (κτός κκλησιαστικο περιβάλλοντος...μά περιέργως καί ντός!) νά μολογομε στά ζητήματα Πίστεως καί νά διαμαρτυρόμαστε στά κακς κείμενα πού πονομεύουν τήν ρθή Πίστη μας; Εδικά μάλιστα ν ατός πού μολογε εναι λαϊκός, οαί κι λλοίμονο, τοῦ τό χρεώνουν ὡς ἁμάρτημα καί ἔλλειψη, ἔτσι καί τολμήσει νά μιλήσει γιά τόν Χριστό καί τήν ρθόδοξη Πίστη! Λιθοβολεῖται συνήθως μέ τούς ἑξῆς λεκτικούς λίθους:
-Παπάς εσαι;
-Μοναχός εσαι;
-Θεολόγος εσαι;
-Τόν δάσκαλο παριστάνεις;
-Ἐσύ μόνο πιστεύεις ἀποκλειστικά;
-περήφανος εσαι!
-Καί ποιός εσαι σύ πού θά κρίνεις; 

Ατή δέ,  εναι καί γαπημένη τάκα ὁμοῦ διαβόλου καί "ἐνοχλημένων"! Τεράστια σύγχυσι δημιουργε διάβολος μεταξύ κρίσεως καί μολογίας καί χι τυχαίως, λλά συγχέει δολίως αὐτές τίς δύο ἔννοιες, μέ σκοπιμότητα...! Συγκεκριμένα, μέ αὐτόν τόν τρόπο ἀφενός πιχειρε νά σκοτεινιάσει τι περισσότερο τούς ψυχικούς φθαλμούς τν "ἐνοχλημένων ἐπικριτῶν" στε νά μήν φωτισθοῦν ἀπό τήν λήθεια καί νά μήν ἀνοίξουν οἱ ὀφθαλμοί τους ποτέ! φετέρου, γιά νά ρίξει στήν πελπισία τούς μολογητές, κάνοντάς τους περιδεες μέ τόν αυτό τους: πώς πράττουν σκανδαλωδς πρός τόν πλησίον, μπαθς καί σφαλμένα. Κι ἔτσι, νά τούς ἀποκαρδιώσει καί νά τούς ἀναχαιτίσει ἀπό τήν κάθε καλή διαμαρτυρία καί ὁμολογιακή πράξη!
....Καί λλα στολίδια εἰσπράττουν οἱ πιστοί ὁμολογηταί, πού δόξα τ Θε, νασταίνουν στήν ψυχή πού δέν ποκύπτει στίς προκλήσεις τν καιρν καί τν ταλαίπωρων ργάνων τους, τά παρήγορα λόγια το Κυρίου μν ησο Χριστο ἀπο τούς μακαρισμούς, στήν πί το ρους μιλία:
http://vatopaidi.files.wordpress.com/2011/09/auto2-1.jpg"μακάριοί στε ταν νειδίσωσιν μς κα διώξωσι κα επωσι πν πονηρν ῥῆμα καθ᾿ μν ψευδόμενοι νεκεν μο. χαίρετε κα γαλλισθε, τι μισθς μν πολς ν τος ορανος· οτω γρ δίωξαν τος προφήτας τος πρ μν" (Ματθ. 5, 11-12).
Ἀκόμη πιό τραγικό εἶναι δέ, ὅταν "μαλώνουν" ὀρθοτομοῦντες ρασοφόρους καί τούς προτρέπουν, συνιστοῦν, "συμβουλεύουν" ἤ ἀκόμη κι ἐκβιάζουν: νά μή κηρύττουν τά ὀρθά τῆς Πίστεως, ἄκουσον ἄκουσον!
Ἰδού ἡ δεύτερη ἀπορία:
-Πο λέγεται στήν γία Γραφή σέ κάποιον ερό Κανόνα τς κκλησίας ἤ δίδεται παράδειγμα πρός μίμησιν ἀπό κάποιον γιο: τό νά μήν μολογομε καί νά μήν διαμαρτυρόμαστε τήν καλή μαρτυρία (εἴτε κληρικοί, εἴτε λαϊκοί);
Ἄς θυμηθοῦμε ρισμένα περιστατικά πού ποδεικνύουν τό ντίθετο. Δύο ἀπό τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ, ἕνα ἀπό Ἅγιο τοῦ παρελθόντος κι ἕνα ἀπό σύγχρονο ἅγιο Γέροντα. Ὅλα χαρακτηριστικά ἐπί τοῦ θέματος πού ἐξετάζουμε:
α)
Κύριός μας ταν πρε τό φραγγέλιο κι ναποδογύριζε τά τραπέζια μέ τά μπορεύματα πό τόν Οκο το Πατρός Του κι πετιμοσε συγχρόνως τούς πωλητάς, δέν διαμαρτυρόταν καί μάλιστα δημόσια;
"Ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται, ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ποιεῖτε σπήλαιον λῃστῶν¨.(Ματθ. 21, 13)
Φώναζε ὁ Κύριος καί ταυτόχρονα ἀναποδογύριζε μέ τό φαγγέλιο τά τραπέζια μέ τά ἐμπορεύματα, γιά νά "σκουπίσει καί νά νοικοκυρέψει" τόν Ἱερό Ναό ἀπό τά ἄτοπα. Καί ὅλα αὐτά τά ἔκανε δημόσια, ὄχι ἀπό μῖσος καί ὀργή, ἀλλά ἀπό ἱερά ἀγανάκτηση καί ἀγάπη! Τόσο γιά νά συνεφέρει τούς ἀτόπως πράττοντες, ὅσο καί γιά νά παραδειγματίσει μέ τό σωστό, τόν λαό πού ἔβλεπε καί πιθανόν συμμετεῖχε σέ ἁμαρτωλές ἀγοραπωλησίες ἐντός τοῦ χώρου τοῦ Ναοῦ!
β) Κύριός μας ταν ἐπέκρινε τού Γραμματες καί Φαρισαίους μέ "οὐαί" καί μάλιστα συνοδευόμενα ἀπό βαρες χαρακτηρισμούς ὅπως: ὑποκριτές, τυφλοί, ὄφεις, μωροί, γεννήματα χιδνν, τάφοι κεκονιαμένοι, υοί διαβόλου κλπ κλπ... δέν διαμαρτυρόταν καί μάλιστα δημόσια, στά τα λου το λαο κούοντος; Ἐπαναλαμβάνω τά κίνητρά Του: ἔλεγχος πρός αἰδῶ, μετάνοια καί συνέτιση, ἱερά ἀγανάκτηση, ἔνδειξη τοῦ σωστοῦ στόν λαό, ἀγάπη! 
Ἀξίζει, ὅμως, νά διαβάσουμε ὅλο τό συγκεκριμένο χωρίο, γιά νά κάνουμε μία σύγχρονη ἀναγωγή στούς ἑαυτούς μας καί στήν σημερινή "πνευματική" πραγματικότητα. Διότι ἡ ἱστορία δυστυχῶς ἐπαναλαμβάνεται, ἐπειδή δέν μάθαμε ἀκόμη οὔτε ἀπό αὐτήν τά λάθη μας:

http://kosmaser.files.wordpress.com/2013/01/cf84cebf-ceb5cf85ceb1ceb3ceb3ceadcebbceb9cebf-cebaceb1ceb9-cf84cebf-cf86cf81ceb1ceb3ceb3ceadcebbceb9cebf.jpg?w=630&h=556
"Οὐαί ὑμῖν Γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι!"
"Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι.       ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!           Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν.           Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.   Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων,       καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν.         ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας.          καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν.         ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;     διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν, ὅπως ἔλθῃ ἐφ᾿ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου.     ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην.       Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.       λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ᾿ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου".
(Ματθ. 23, 23-39).
Μήπως τά ἴδια "οὐαί" καί χειρότερα... θά εἶχε νά πεῖ ὁ Κύριος τήν σήμερον ἡμέραν σέ ὅλους τούς ἔσωθεν ἐχθρούς τῶν πιστῶν καί ὀρθοτομούντων ὁμολογητῶν, στούς οἰκουμενιστές, μεταπατερικούς, κάθε λογῆς αἱρετικούς κι αἱρετίζοντες, καθώς καί  σέ ὅλους τούς ἔξωθεν ἐχθρούς;...
Χαρακτηριστικό δέ εἶναι, ὅτι ὁ Κύριος ἀπευθύνει ὅλους αὐτούς τούς χαρακτηρισμούς, στούς "θεολόγους", "γραμματιζούμενους" καί Ἱερεῖς τῆς ἐποχῆς Του!!! Πρᾶγμα πού ἀποδεικνύει, πώς ἡ Θεολογία δέν σπουδάζεται, ἀλλά ΒΙΩΝΕΤΑΙ. Πραγματικός θεολόγος δέν εἶναι αὐτός πού πῆρε πτυχίο θεολογίας, ἀλλά αὐτός πού βρίσκεται ἐν μετανοίᾳ, ἐν ταπεινώσει καί ἑπόμενος "τοῖς ἁγίοις πατρᾶσιν" σέ διαδικασία κάθαρσης, φωτισμοῦ καί θέωσης κι ἔχει ἐνεργοποιημένο τό Ἅγιον Πνεῦμα μέσα του, τό Ὁποῖο ὁμιλεῖ καί πράττει ἀντ' αὐτοῦ, στό βαθμό καθάρσεως καί φωτισμοῦ του:

http://blogs.sch.gr/kantonopou/files/2010/05/pentikosti.jpg
"οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν. ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.    Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, (ἐννοεῖ στίς καρδιές) ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν¨
(Β' Κορινθ. 4, 5-7)
Παραθέτω στό ὑποσέλιδο τοῦ ἄρθρου, τίς 8 βασικές προϋποθέσεις τοῦ "ὀρθοδόξως θεολογεῖν", ὅπως τίς περιγράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, στό ἔργο του: "Νέα Κλίμαξ". Διαβάζοντάς τες προσεχτικά, θά διαπιστώσει κανείς πώς καταστρατηγοῦνται ἀσυστόλως, ἀκόμα καί εὐθαρσῶς δημοσίως, λόγῳ καί ἔργῳ, καί μάλιστα ἀπό σημερινούς ρασοφόρους (ἕως καί ὑψηλά ἱσταμένους) καί ἀπό μορφωμένους μέ περγαμηνές "θεολόγους", ἐνῶ ταυτόχρονα πολλοί λαϊκοί, ἀκόμη καί ἀγράμματα γερόντια, ὀρθοτομοῦν τόν Λόγο τῆς Ἀληθείας! Κι ἄν ἀκόμη δέν ἔχουν "σπουδαγμένο-ἐπιτηδευμένο" πλούσιο καλό προφορικό ἤ γραπτό λόγο, παρόλ' αὐτά δέν σφάλλουν θεολογικῶς οὔτε σέ αὐτό πού θά ποῦν, οὔτε σέ αὐτό πού θά κάνουν! Διότι οἱ πρῶτοι ἐν ὑπερηφανείᾳ σκοτίζονται καί μιλοῦν ἀπό τό μυαλό τους, ἐνῶ οἱ δεύτεροι ἐν ταπεινώσει καί μετανοημένοι, φωτίζονται καί ἀφήνουν τό Ἅγιον Πνεῦμα πού ἔλαβαν στό βάπτισμά τους νά μιλήσει ἀντ' αὐτῶν! Οἰ μέν πρῶτοι πράττουν κατά τό θέλημά τους καί τά προστάγματα τῆς Νέας Ἐποχῆς πού ζοῦνε, παραβιάζοντας τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, τούς Ἱερούς Κανόνες, τίς ἁγιοπνευματικές ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τούς Ἁγίους Πατέρες καί τήν Ἱερά Παράδοση, ἐνῶ οἱ δέ δεύτεροι πράττουν σύμφωνα μέ ὅλους καί ὅλα αὐτά τά Ἱερά καί Ὅσια!1

γ) γιος Νικόλαος ταν σέ Οκουμενική Σύνοδο μπροσθεν τν πολοίπων Πατέρων δωσε χαστούκι κατά πρόσωπον στόν αρετικό ρειο, δέν διαμαρτυρόταν καί μάλιστα δημόσια; (τώρα ἀντίθετα, ἀγκαλιαζόμαστε, συμπροσευχώμαστε καί συλλειτουργομε μέ τούς βλάσφημους αρετικούς παρεμπιπτόντως…). Στό πολυτίκιό τοῦ Ἁγίου πού ψάλλουμε, τόν ἀποκαλοῦμε: "εἰκόνα πραότητος"! Τό χαστούκι του δέν εἶχε μῖσος, ἀλλά ἀγάπη πρός διόρθωσιν. Δέν εἶχε ὀργή, ἀλλά ἱερά ἀγανάκτηση. Δέν ἦταν ἐμπαθές, ἀλλά σωφρονιστικό.
δ)
Γέροντας Παΐσιος, πού τυπικά περιμένουμε τήν ἤδη ἀποδεκτή στή συνείδηση τς κκλησίας γιοκατάταξή του  κι ν ταν μεγάλος συχαστής, κατέβηκε π' τήν ρημιά του στή ζούγκλα τς πόλης καί πρε μέρος στή διαμαρτυρία γιά τό παίσχυντο ργο το Σκορτσέζε  πού βλασφημοσε τόν Κύριο γιά σαρκικές σχέσεις καί τά Θεα γενικώτερα. Δέν διαμαρτυρόταν καί μάλιστα δημόσια;
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-2VF7MvuD2kRRGHNPx2IbzvNjWAbOfaYkFGQqA-k1_-39b9Z9GOVpqPIcmX_eySJmMbQtrDbIUv2fwAFkDSzvBip6JQ9BCU06bhkgxQBdhS5AG3ttETngfDnpjuRRlYMSXMLlLZKyuPF3/s320/%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2581%25CF%258C%25CF%25823.jpg
Καί ς μήν σπεύσουν κάποιοι "καλοθεληταί", νά πονε  τι μες ο μηδαμινοί δέν εμαστε  Χριστός γιοι! Ατό εναι ψευδοταπείνωσις καί ντίκειται στήν ντολή πού λοι χουμε: νά γίνουμε μιμηταί τους! Ατός εναι σκοπός το πιστο, γιότης : «μιμηταί μου γίνεσθε καθώς καγώ Χριστο», μς λέγει πόστολος Παλος (Α' Κορ.), πίσης μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος «γιοι γίνεσθε τι γώ γιος εμί» (Α΄ Πέτρ.). ρα, πρέπει νά μιμηθομε τά χνάρια τους καί τά χνῶτα τους κι μες! Μέ λόγια, μέ ργα καί μέ στάση ζως! Παντί τρόπῳ καί παντί χρόνῳ!

διος Κύριος μς επε:
«Π
ς ον στις μολογήσει ν μοί μπροσθεν τν νθρώ­πων μολο­γήσω κγώ ν ατ μπροσθεν το Πατρός μου το ν ορανος» (Ματθ. 10,32).
"Ἔμπροσθεν" σημαίνει καί σωτερικά (ἱστάμενοι συνεχς νώπιον το πανταχο Παρόντος ψίστου πού ὁρᾶ ἀδιαλείπτως τά φανερά καί τά κρύφιά μας), λλά καί ξωτερικά-δημόσια (ἱστάμενοι ὡς φωτεινά παραδείγματα πίστεως, νώπιον τν εκόνων το Θεο καί συνανθρώπων μας). μολογία, δέν http://www.freevolition.gr/fws.jpgγίνεται πίσω πό τό παραβάν, οτε μέ κουκούλα στό κεφάλι, οὔτε μέσα στό μυαλό καί στήν φαντασία. χει τό κόστος καί τήν ρχοντιά ταυτόχρονα το "φαίνεσθαι", πρός δόξαν Θεοῦ πάντα καί γιά τήν ἀγάπη τοῦ πλησίον:
"ο
τω λαμψάτω τ φς μν μπροσθεν τν νθρώπων, πως δωσιν μν τ καλ ργα κα δοξάσωσι τν πατέρα μν τν ν τος ορανος" (Ματθ. 5, 16).
λοι ο βίοι τν ποστόλων καί γίων, εναι μία συνεχής δημόσια μολογία μέ λόγια καί ργα. λλωτε ερηνικά καί λλωτε πιό πιτιμητικά, ἰδιαίτερα  ὅταν ἀπευθύνονταν σέ αρετικούς, βλάσφημους, βριστές, μαρτωλούς κι διάφορους τν ποχν τους! πως ρμοζε κατά περίστασιν καί κατά διάκρισιν.
ρα λοιπόν συμπερασματικά: δέν εναι μόνο νυπόστατη παρότρυνση τό νά μήν μιλομε, λλά ντιθέτως, ναντιώνεται στό θέλημα το Θεο.

γιος ωάννης Χρυστόστομος μς λέει: "ράπισον τόν βλάσφημο"! Δέ μς λέει ζσε σύ τόν Χριστό μέσα σου κι σε συχο τόν βλάσφημο νά γκρεμίζει τό οκοδόμημα τς πίστεως, νά βρίζει τόν Θεό, νά χάνεται ὁ ἴδιος καί νά συμπαρασύρει στήν πώλεια  κι λλους συνανθρώπους του! Γιά νά μήν π καί τό ξς λυπητερόν γιά τήν πνευματική μας κατάσταση: πώς ν ζούσαμε μέσα μας τόν Χριστό, χι πλς θά κοπτόμασταν φλεγόμενοι πό Θεο ρωτα νά ντιδρομε μέ χίλιους (θεμιτούς) τρόπους  στά κκλησιολογικά κτροπα  καί ς πρόσωπα μεμονωμένα καί ς ποίμνιο συνολικά, λλά θά λλοιώναμε ἀκόμα καί μέ τήν σιωπή μας (καί μέ τήν σιωπή μας, ὄχι μέ τήν σιωπή μας) τούς γύρω μας πρός τά Θεα, ς καθαροί φορες τς Θείας Χάριτος. ποιος χει Χριστό, μολογε Χριστό μέ λους τούς τρόπους: μέ τήν σιωπή, μέ τά λόγια, μέ τά ργα, μέ τήν στάση του, ἀνάλογα μέ τήν περίσταση διακριτικῶς! 
"καιρς το ῥῆξαι κα καιρς το άψαι, καιρς το σιγν κα καιρς το λαλεν" (κκλησ. 3,7).
 ποιος δέν χει μως τόν Χριστό,... τί νά μολογήσει;...Καί χι μόνο δέν μολογε, λλά δυστυχῶς νοχλεται νά κούει καί νά βλέπει τήν μολογία τν λλων!

Μήπως γιατί τά ργα του δέν μπορον νά σταθον νώπιον το Θεο καί το φωτός;...
τη δέ στιν κρίσις, τι τ φς λήλυθεν ες τν κόσμον
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgV1Jkm0vUiJHP_xEZMCrDtGO1mnuKGKvAtgVxfxDBBslnEo1mLQkss1b0eFFA1-Fcsls4k2DP3ghJ9MHTOXvknc1LrHpdRI-XN8a7GyqgseYwYCphmsTy4NVbXDDrHwfPzbmilsFe-kQ/s1600/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CC%81%CF%82+%CE%BC%CE%B5%CC%81%CF%83%CE%B1+%CF%83%CE%B5+%CF%86%CF%89%CF%82.jpgκαί γάπησαν ο νθρωποι μλλον τ σκότος τ φς· ν γρ ατν πονηρ τ ργα".
(ωά. 3, 19).
σον φορ τήν διαμαρτυρία, πού ποτελε τρόπον τινά μία ντονη μολογία σέ τόνους καί κλίμακες ψηλότερα, ο γιοι Πατέρες κάνουν λόγο γιά τήν ερά γανάκτηση καί γιά  τόν κατά Θεόν θυμό. Εναι, ὄχι μόνο νόμιμο κατά τό θέλημα το Θεοῦ, λλά ἐπιπλέον πιβάλλεται (κι ἀποτελεῖ ἁμαρτωλή παράλειψη ἄν δέν ἀντιδράσουμε δεόντως) νά θυμώνουμε:
1. Ὅταν βλασφημε
ται Κύριος.
2. Ὅταν ἀδικεῖται
πλησίον.
3. Μέ τόν Διάβολο καί τό κοσμικό φρόνημα.
4. Μέ τόν κακό μας παλαιό
αυτό καί τά πάθη του.

γιος Γρηγόριος Παλαμς μς λέγει, τι τρία εναι τά εδη τς θεΐας (προσέξτε ἰδιαιτέρως τό τρίτο):
1.
θεος
2.
αἱρετικός
3.
ταν πίστη κινδυνεύει κι μες διαφορομε, ὁ Θεός θά μς κρίνει μαζί μέ τούς θεους!!!
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif3gY6oWnJLACZztTB-MWZFPmGJnXuZr9FJS6WgftIJZGg7Nm1BRUfhM1IZmMXEhazBj3yncSnZKPkmaaBJtmPeVSHnc0mAaxKw-2gDWlrrIJMJEt9LY55NT-YOGxlvgqo6oxdN_UjbmEl/s1600/%CF%86%CF%89%CF%821.jpgΟ νεκροί μένουν χωρίς ντίδραση κι παθες στά δρώμενα. Ο χοντες ζωή καί νερο Χριστο, πό τή μιά ζονε τόν Χριστό κι πό τήν λλη παλεύουν γι' Ατόν, μέ τούς ρχοντες καί τίς ξουσίες  (τίς ὁρατές καί ἀόρατες) το κόσμου τούτου. Στήν γία Γραφή, γίνεται λόγος γιά πόλεμο καί μάλιστα σκληρό κι ἀδυσώπητο, μέ περφυσικές δαιμονικές δυνάμεις, πού δέν ἀφήνει περιθώρια ἀπραγίας:
"Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.         διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι.          στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι ῥῆμα Θεοῦ" (Ἐφεσ. 6, 10-17).
Ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς μιλᾶ γιά ἕναν ὁλόκληρον πόλεμο πού διεξάγεται ἀπαύστως καί μᾶς ὁπλίζει μέ ἕνα σωρό πνευματικά ὅπλα γιά ὅλες τίς περιστάσεις, ὥστε νά ἀντιμετωπίζουμε τίς προκλήσεις τῶν δαιμόνων καί τῶν ὀργάνων τους. Ἐμεῖς λοιπόν, θά σιωποῦμε καί θά σταυρώσουμε τά χέρια μας; 
Πῶς κάποιοι ἀντιτείνονται νά σιωποῦμε ὡς ἰχθῦες, νά καταπίνουμε τά δολώματα τῆς κάθε Νέας Ἐποχῆς καί τῶν "ψαράδων" της καί νά καταλήγουμε ἔδεσμα στό πιάτο τους; 
Π
ς εναι κάποιος στρατιώτης το Χριστο, χωρίς νά πολεμ τό κακό πού ντιτίθεται στόν Χριστό π' που κι ν προέρχεται, δαίμονες κι νθρώπους; 
"σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ" (Πρός Τιμόθ. β', 3). 

Πς χει γάπη Πιστός το Χριστοταν φήνει τόν συνάνθρωπό του στήν πλάνη του καί δέν κοιτάζει νά τόν βοηθήσει δείχνοντάς του τήν λήθεια; γιος Νικόδημος γιορείτης μιλάει κτενς γιά τό πς πρέπει νά νουθετομε τους σφάλλοντες συνανθρώπους μας στό βιβλίο του "Χριστοήθεια"μες, θά φήσουμε τούς ταλαίπωρους συνανθρώπους μας νά βγάζουν τόν Χριστό, τήν Παναγία καί τούς γίhttp://www.pentapostagma.gr/wp-content/uploads/2013/12/fimosi-moyga.jpegους μοφυλόφιλους, πόρνους καί γελοίους καί νά τούς βλασφημοῦν παντοιοτρόπως σιωπώντας; Ἤ θά ἐπιτρέπουμε νά ἀλλοιώνουν τά δόγματα, τήν Ἀλήθεια καί τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ σιωπώντας; Ἤ θά φήνουμε ταλαίπωρους συνανθρώπους μας νά εναι παγιδευμένοι σέ δίχτυα μαρτιν, παθῶν καί πλανν, σιωπώντας; πουσία διαμαρτυρίας καί μολογίας κε πού πρέπει, ποτελε πουσία ν Χριστ γάπης (καί φυσικά πίστης!)!

πόστολος Πέτρος ρνήθηκε μέ τά λόγια, ἀπό τόν φόβο τῆς σύλληψής του, τι γνωρίζει τόν Χριστό καί τοῦ χρεώθηκε ἡ πράξη του ς προδοσία! Γι' αὐτό καί ἔκλαψε γοερῶς καί μετανόησε πικρς. Μιά ζωή μετανοοῦσε κάθε φορά πού ἄκουγε πετεινό νά λαλεῖ. Ἐμεῖς, μέ κανέναν πετεινό δέν ἐγειρόμαστε ἀπό τόν ἁμαρτωλό πνευματικό μας λήθαργο!... Μάλιστα δέ, χρειάστηκε μετά τήν νάστασή Του διος Κύριος νά τόν ξεχρεώσει (μόνο μετάνοιά του δέν ταν γιά τή συγκεκριμένη ρνηση ρκετή), ρωτώντας τον τρες φορές (σες Τόν ρνήθηκε): "Πέτρο, φιλες με";
Κι
μες φαινομενικά δέν ρνούμαστε τόν Χριστό καί τήν ρθοδοξία, λέμε ο περισσότεροι τελς να: "πιστεύω στόν Θεό" (σέ ατόν μᾶλλον τόν ψευδοθεό πού κατασκευάσαμε μέσα του καθένας μας σύμφωνα μέ τά πάθη του καί τά θελήματά του)  καί ξεχρεώσαμε. Δέν εναι μως τσι. Γιατί ταν βρίζονται καί προδίδονται Χριστός, Παναγία, ο γιοι κι ταν λλοιώνονται,  παραγράφονται καί προδίδονται τά δόγματα τς Πίστεως καί ερά Παράδοση, δέν γίνεται νά στεκόμαστε παθς σέ ατόν τόν νοητό μπρησμό καί νά ζεσταίνουμε τά χέρια μας ὡς λλος Πέτρος.  Ατό δέν εναι ρνηση καί προδοσία μεστς ποκρισίας;http://2.bp.blogspot.com/-14LPG4VlFZs/URK0cc8iQbI/AAAAAAAAA6I/AlqyXItp9jY/s1600/fire-hand.jpg
ταν βρίσουν κακοποιήσουν μέ κάποιον τρόπο τόν πατέρα μας, τή μητέρα μας ἤ τό παιδί μας,  γιά νά μήν π γιά τόν αυτό μας...νασηκώνουμε τά μανίκια μας ἕτοιμοι νά καυγαδίσουμε καί νά δείρουμε, τρέχουμε στά δικαστήρια καί τό λιγώτερο, θά γίνουμε ξαλλοι καί δέν θά κοιμώμαστε τά βράδια κάνοντας περιστροφές μέ τά σεντόνια στήν ταχύτητα τῶν λογισμῶν μας! Γιά τόν πουράνιο Πατέρα μας Θεό καί γιά τήν σωτήριο ρθόδοξη Πίστη, τόν Λόγο Του καί τήν λήθειά Του, θά σιωπήσουμε;
 -Εἶσαι μαρτωλός! (λλη δικαιολογία φίμωσης γιά νά μᾶς γεμίσει μέ ἐνοχές καί νά βάλουμε φερμουάρ στήν ὁμολογία Πίστεως...)
Σπουδαῖο μαντάτο! Δέν τό γνωρίζαμε ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοί!...Τό τι εμαστε ὅμως, δέν ποτελε μπόδιο στό νά βαδίζουμε στήν δό τς μετανοίας, τς μολογίας το Χριστο καί τς νουθεσίας το πλησίον, ἴσα ἴσα πού ἐπιβάλλονται ὄλα αὐτά! Ἐπιπλέον, μς δίνει τή δυνατότητα  νά κφραζόμαστε πιό μπόνως σέ ποια πνευματική μας συμπεριφορά, γιατί κι μες εμαστε λαβωμένοι πό τά πάθη καί τίς μαρτίες, πότε καί μπαίνουμε πιό γαπητικά στή θέση το λλου καί δέν τόν φήνουμε νά πέσει π' τόν γκρεμό.
Τουλάχιστον προσπαθο
με. ν περιμένουμε νά γίνουμε ναμάρτητοι γιά νά κάνουμε ατό πού πρέπει, ἤ γιά νά κφράσουμε μία ὀρθή κουβέντα, νδεχομένως νά μείνουμε μέχρι τελευταίας πνοῆς κουλοί καί μουγγοί! Ἀλήθεια, μέ τό χέρι στήν καρδιά, ἄν δεῖτε ἕναν συνάνθρωπό σας νά πνίγεται, θά περιμένετε πρῶτα νά γίνετε καλοί καί τέλειοι ἄνθρωποι, κι ἔπειτα θά τοῦ ἁπλώσετε σανίδα σωτηρίας; http://www.astrosparalio.gr/uploads/485x/sanida_sotirias.pngἜλεος!...

Δέν θά σ
ς κουράσω ἄλλο. να μόνο τρανταχτό παράδειγμα θά ναφέρω.
ληστής κ δεξιν τοῦ Χριστοῦ, εναι πρτος ἄνθρωπος πού μπκε στόν Παράδεισο. Κι πως λοι μας γνωρίζουμε, "ληστής" κείνη τήν ποχή σήμαινε καί φονιάς καί γενικς να σεσημασμένο πρόσωπο πού το ξιζε χειρότερος κι τιμωτικότερος θάνατος, δηλαδή ὁ σταυρικός.
Π
ς σώθηκε ατό τό τέως ἀπόβρασμα τς κοινωνίας (ἄς μοῦ συγχωρεθεῖ ἡ ἔκφραση) καί νῦν ἅγιος καί πρτος κάτοικος το Παραδείσου;
1.
πετίμησε (ν καί πολύ μαρτωλός μέχρι κείνη τήν στιγμή, λλά ν μετανοί στίς τελευταῖες του στιγμές) τόν ξ ριστερν ληστή, ποος συνέχιζε νά χλευάζει τόν Κύριο μετανόητος. Διαμαρτυρήθηκε λοιπόν καί τόν ἐπετίμησε αστηρά. 
Καί κάτι ξιοσημείωτο: δέν τό κανε ατό μέ εκολία καί νεση, λλά μέσα σέ φριχτούς πόνους κι ν ξεψυχοσε. Θαυμαστή δύναμη ψυχς, νά ξεχάσει κείνη τήν τρομερή ρα το πόνου του τόν αυτό του (αταπάρνηση) καί νά μαλώνει κάποιον πού κορόιδευε τόν Χριστό (γάπη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον πρός νάνηψίν του)! Στό μικρό του τό δαχτυλάκι δέν το μιάζουμε το ληστή! Δέν πόνεσε πλς μέσα του γιά τήν δική του ἁμαρτωλή κατάσταση, δέν πονοῦσε μόνο ἀπό τά σωματικά του παθήματα, ἀλλά βρῆκε τό σθένος καί τό ψυχικό ἀπόθεμα νά πονέσει καί  γιά τήν σχημη συμπεριφορά το ἐξ εὐωνύμων ληστοῦ πρός τόν Κύριο κι οτε http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-E101/701/4611,20912/images/img3_8.jpgσιώπησε. μς, χι μόνον δέ μς ποννε καί δέν μς κόπτουν τά τόσα ντίχριστα κτροπα πού διαδραματίζονται ες βάρος τοῦ Χριστο, τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων, τῆς ρθοδοξίας καί τῶν συνανθρώπων μας, λλά δέν θέλουμε νά διαμαρτύρονται καί νά μολογον κι ατοί πού ποννε καί κόπτονται!...............
2.
μολόγησε Κύριον ησον Χριστόν καί Θεόν (γιατί τόν πεκάλεσε Κύριο καί ζήτησε τή Βασιλεία Του, ρα ξερε πολύ καλά σέ Ποιόν πευθυνόταν).
3.
δειξε τή μετάνοιά του ταν επε στόν λλον ληστή καί νώπιον το Κυρίου, τι ἐκεῑνοι ἦταν ξιοι γιά ατό πού τούς καναν, δηλαδή τήν σταυρική τους τιμωρία (ατογνωσία-ατομεμψία).
Κι
λα ατά ( μετάνοια, πιτίμηση-διαμαρτυρία-νουθεσία-ἔλεος στόν πλησίον, μολογία, ατογνωσία, ατομεμψία, ταπεινή κζήτηση λέους ἀπό τόν Θεό), γιναν μπροσθεν το Κυρίου καί δημόσια στόν κόσμο πού τούς παρακολουθοσε! Κι ν ταν π' τούς χειρότερους μαρτωλούς γιά τήν ποχή του, σώθη καί μετεμορφώθη σέ πρῶτο κάτοικο τοῦ Παραδείσου καί στόν πρῶτο συγκάτοικο τοῦ Κυρίου! πό ατήν τήν μολογία δέν διδαχθήκαμε τίποτε;

Ἐν κατακλείδει.

http://www.rpn.gr/wp-content/uploads/2014/06/Boy-being-punished-180x134.jpgΚαί τό πιό κακό παιδί, γαπ τόν μπαμπά καί τή μαμά του.
Κι
ν πειράξει κάποιος τούς γονες του, μπορεῖ νά τούς ὑπερασπισθεῖ κι ς εναι κακό.  πάρχει λοιπόν περίπτωση, νά μήν τό θέλουν ατό ο γονες του καί νά μήν χαρον ταν δοῦνε τό "κακό παιδί τους" νά κάνει ἐπιτέλους κάτι καλό καί νά τούς ὐπερασπίζεται; 
πάρχει περίπτωση νά πε κάποιος:
-Ἐπειδή
εσαι κακό παιδί, μήν ποστηρίζεις τούς θιγόμενους γονες σου καί μήν γωνίζεσαι γιά αὐτούς! (;) Συνέχιζε νά εσαι κακό καί μήν κάνεις οτε ατήν τήν καλωσύνη! (;).

Ναί, ε
μαστε μαρτωλοί, ποιός μπορε νά πε πώς δέν εναι. μως, καί   μέσα στό αμα τοῦ "κακοῦ παιδιοῦ" ρέει συγγένεια  μέ τόν Καλό Θεό Πατέρα του καί μαζί μέ ατήν τήν θεϊκή συγγένεια, συρρέει καί λπίδα πώς ὁ Πατέρας του θά τό λυπηθε, θά δε τήν πρόθεσή του πώς  ἐνῶ εἶναι τραυματισμένο πό τά πάθη καί τίς μαρτίες του, παλεύει νά τά ξεπεράσει καί νά γαπήσει Ατόν καί τόν πλησίον συνάνθρωπό του κι ἀδελφό του. Κι ἔτσι, ἐλπίζει ὅτι στό τέλος δέν θά τό ἀποκληρώσει, ἀλλά θά δεῖ τήν μετανοημένη καλή διαγωγή του, θά τό λυπηθεῖ καί θά τοῦ χαρίσει τό ἄπειρο ἔλεός Του!
ναμάρτητος σίγουρα δέν εναι κανείς. Μετανοημένοι καί μολογοντες καί πιθυμοντες ν' γαπήσουμε τόν Κύριο, καί τόν πλησίον ὅμως, μπορομε νά γίνουμε λοι!

http://2.bp.blogspot.com/-yw23Eiz8T7Y/TxKGy27qxRI/AAAAAAAAB-4/fZOX3LdG-WQ/s640/d28.jpg
ΘΑ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ!
ς σταματήσουν λοιπόν ο "νοχλούμενοι", νά βρίσκουνε "προφάσεις ν μαρτίαις" προκειμένου νά βάλουν φερμουάρ στήν γωνιστικότητα, στήν καλή διαμαρτυρία καί στή μολογία τν φιλούντων τόν Θεό,   

δόξα καί τιμή καί προσκύνησις, νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων! 
μήν.

 


1.
Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Νικόδημος ο Αγιορείτης ο Νάξιος, στο βιβλίο του «Νέα Κλίμαξ»[1] , ομιλώντας περί θεολογίας, καταθέτει τα εξής αξιοπρόσεκτα:
«Γνωρίζω ότι το χάρισμα της ιεράς θεολογίας είναι το υψηλότερο και πλατύτερο απ’ όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Γι’αυτό και τα σκεπάζει όλα, όπως η όρνις (η κότα) σκεπάζει τα νοσσία της (τα κοτοπουλάκια της), όπως έλεγε, παρομοιάζοντας το χάρισμα, ο όσιος Μάξιμος ο Καυσοκαλύβης. Γι’αυτό και περισσότερο από τα άλλα χαρίσματα ελκύει και κεντά την καρδιά, την αγάπη και τον έρωτά της. Γιατί, όπως το υποκείμενο της θεολογίας είναι το πάντων ανώτατο και ερωτικώτατο, επειδή είναι αυτό το υπέρτατο όν και άκρον εφετόν, δηλ. ο άγιος Τριαδικός Θεός, έτσι και η περί αυτού θεολογία είναι η πάντων υπερτάτη και ερασμιωτάτη. Γι’ αυτό έτσι ορίζει την θεολογία ο όσιος Ιωσήφ ο Βρυέννιος στον τρίτο λόγο του περί Τριάδος: «Θεολογία είναι τέχνη τεχνών και επιστήμη κατ’εξοχήν των επιστημών, της οποίας αρχή και υποκείμενο και τέλος είναι αυτός ο Θεός»[2] . Και εξηγεί στον πέμπτο λόγο του περί Τριάδος την αιτία : «Γιατί η θεολογία υπέρκειται κατ’ασύγκριτο λόγο της φιλοσοφίας και δεν υπόκειται σ’αυτή»[3] .

Στη συνέχεια ο Όσιος Νικόδημος μάς δίνει τις προϋποθέσεις του θεολογείν, μάς συμβουλεύει και μάς παρακινεί όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς: «Εάν, λοιπόν, κι εσύ, αγαπητέ, ποθείς να αποκτήσεις το χάρισμα αυτό, πρέπει να γνωρίζεις και να φυλάττεις τα ακόλουθα οκτώ πράγματα:

Α) Πρέπει να φυλάττεις τις εντολές του Θεού και διά της πράξεως να ανεβαίνεις στη θεωρία, καθώς μάς συμβουλεύει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον πρώτο λόγο του περί θεολογίας[4].

Β) Πρέπει να υποτάσσεις το σώμα και τα πάθη του σώματος και να καθαίρεις τις αισθήσεις του σώματος και της ψυχής. Προτού να καθάρεις τον εαυτό σου, δεν είναι ασφαλές για’ σένα ούτε οικονομία ψυχών να λάβεις ούτε να θεολογείς, όπως παραινεί ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον πρώτο λόγο του περί θεολογίας: «Διά τούτο καθαρτέον εαυτόν πρώτον, είτα τω καθαρώ προσομιλητέον».  Εάν δεν έφθασες στην τελεία κάθαρση, αλλά ακόμη καθαίρεσαι, δεν ταιριάζει να θεολογείς: «Ου γαρ του παντός θεολογείν, αλλά των κεκαθαρμένων, ήγουν των καθαιρουμένων, το μετριώτατον». Λέει και ο όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο συγγραφεύς της Κλίμακος, ότι το τέλος της καθάρσεως είναι υπόθεση θεολογίας, αύξηση φόβου, αρχή αγάπης.

Γ) Πρέπει να γνωρίζεις ότι η θεολογία είναι διττή:

α) προηγουμένη και β) επομένη.                           

α) Προηγουμένη θεολογία είναι αυτή, που διαλέγεται περί της υπάρξεως του Θεού.

β) Επομένη θεολογία είναι αυτή, που συνάγει, που συμπεραίνει, από τη δημιουργία και την πρόνοια των κτισμάτων, ότι υπάρχει Θεός, που δημιούργησε τα πάντα και προνοεί γι’ αυτά. Αλλά και ο Θεοφόρος Μάξιμος ο Ομολογητής [5]  στη β΄ εκατοντάδα των θεολογικών κεφαλαίων διττή λέει ότι είναι η θεολογία : α) καταφατική και β) αποφατική. α) Καταφατική θεολογία ή κατάφαση είναι «η των όντων θέσις», δηλ. η απόδοση θετικών ιδιοτήτων στο Θεό, λόγω της αιτιώδους σχέσεώς Του με τον κόσμο. Η καταφατική θεολογία αναφέρεται στην προσιτή, καταληπτή και γνωστή όψη του Θεού. Λέμε π.χ. ότι ο Θεός είναι αγαθός, σοφός, παντοδύναμος, δίκαιος κ.λπ. β) Αποφατική θεολογία είναι απόδοση αποφατικών, αρνητικών ιδιοτήτων στο Θεό, με τα οποία διαφοροποιείται πλήρως από την κτιστή πραγματικότητα και μέσω των οποίων υπογραμμίζεται η υπεροχή του Θεού έναντι των κτιστών όντων. Η αποφατική θεολογία αναφέρεται στην απρόσιτη, ακατάληπτη και άγνωστη όψη του Θεού. Λέμε π.χ. ότι ο Θεός είναι άκτιστος, άναρχος, αόρατος, άχρονος, αΐδιος, ακατάληπτος, απρόσιτος, ανερμήνευτος, υπέρχρονος, υπερέκεινα κ.λπ. Η αποφατική θεολογία είναι υψηλότερη της καταφατικής. Ο Θεός, όμως, τελικώς, είναι υπεράνω, υπέρκειται τόσο της καταφατικής όσο και της αποφατικής θεολογίας.

Και ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στο «Περί θείων ονομάτων» [6]  έργο του σε δύο διαιρεί την θεολογία: α) σε ενωμένη και β) σε διακεκριμένη. α) Ενωμένη θεολογία ονομάζεται τα φυσικά ιδιώματα της θείας ουσίας, που είναι κοινά σ’αυτή. Δηλ. το υπεράγαθο, το υπέρθεο, το υπερούσιο, το υπέρζωο, το υπέρσοφο, η αγνωσία, το παννόητον, η πάντων θέση, η πάντων αφαίρεση, το υπέρ κάθε θέση και αφαίρεση. Και όλα τα αιτιολογικά, δηλ. το αγαθό, το καλό, το όν, το ζωογόνο, το σοφό. Και όλα όσα προέρχονται από τις αγαθοπρεπείς δωρεές της Θεότητος, δηλ. η πάντων αγαθών αιτία. β) Διακεκριμένη θεολογία είναι τα υπερούσια ονόματα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, χωρίς να υπάρχει σ’αυτά καμμία αντιστροφή ή να εισάγεται κάποια κοινότητα. Διακεκριμένα είναι επίσης και τα ακοινώνητα υποστατικά ιδιώματα των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος. Δηλ. το αγέννητο για τον Πατέρα, το γεννητό για τον Υιό και το εκπορευτό για το Άγιον Πνεύμα. Διακεκριμένη, επίσης, είναι η παντελής και αναλλοίωτη ύπαρξη του Ιησού.

Δ) Πρέπει να διαβάζεις και να μελετάς την Παλαιά Γραφή και μάλιστα τη Νέα, γιατί η Αγία Γραφή θεολογία ονομάζεται σε πολλά μέρη από τον άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη. Ο ίδιος ο άγιος ονομάζει τους θείους Αποστόλους κυρίως θεολόγους. Μελέτησε επίσης την δογματική θεολογία, ιδίως του οσίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, την επιτομή των δογμάτων της πίστεως του κυρού Αθανασίου, την δογματική πανοπλία και τους θεολογικούς λόγους του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Μ. Βασιλείου, του οσίου Μαξίμου του Ομολογητού, του αγίου Γρηγορίου Νύσσης, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του οσίου Ιωσήφ του Βρυεννίου κ.ά.

Ε)  Πρέπει να γνωρίζεις αυτό, που παραγγέλλει ο όσιος Ιωσήφ ο Βρυέννιος στον πρώτο λόγο του περί Τριάδος [7]: «Πρέπει αυτός που θεολογεί πριν από κάθε άλλο πράγμα να γνωρίζει επιστημονικώς τους όρους των θείων ονομάτων και επισταμμένως την σημασία τους. Δηλ. τί σημαίνει Μονάδα στον Θεό και τί Τριάδα. Τί Πατήρ, τί Υιός, τί Πνεύμα. Τί Θεότητα, ουσία, φύση, μορφή και είδος, τα οποία όλα ένα και το αυτό δηλώνουν. Τί ιδίωμα, υπόσταση, πρόσωπο, χαρακτήρας και άτομο, τα οποία όλα ένα και το αυτό δηλώνουν. Τί ενούσιο, τί ομοούσιο, τί ενυπόστατο κ.τ.λ.».

ΣΤ) Πρέπει να γνωρίζεις τον Κανόνα, που παραδίδει ο ίδιος ο όσιος Ιωσήφ ο Βρυέννιος σ’αυτούς, που μελετούν τα θεολογικά βιβλία, λέγοντας στον έκτο λόγο του περί Τριάδος: [8] «Αυτοί, που ακούνε τις θεολογικές φωνές, αυτό προ πάντων θα πρέπει να λογίζονται, ότι στην θεία Τριάδα υπάρχει μία ουσία και τρείς υποστάσεις. Αυτός είναι ο ακριβής κανόνας για όσους ακούνε συνετώς τα θεολογικά (πράγματα). Ποτέ δεν πρέπει αυτά, που λέγονται εξαιρέτως για την θεία ουσία, να τα προσάπτουμε στις τρεις υποστάσεις, ούτε αυτά, που λέγονται για τις τρεις υποστάσεις, να νομίζουμε ιδίως ότι είναι κοινά και στη θεία φύση». Εδώ βεβαίως γίνεται λόγος περί της διακρίσεως, που διακατέχει την Ορθόδοξη Θεολογία, μεταξύ ουσίας και υποστάσεως, φύσεως και προσώπου.

Ζ) Εάν αγαπάς να θεολογείς, άκουσε τί σε διδάσκει ο θεοφόρος και θεολόγος όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής, λέγοντας στο κζ΄ κεφ. της β΄ εκατοντάδος των περί αγάπης κεφαλαίων [9]: «Όταν πρόκειται να θεολογήσεις, μην αναζητήσεις τους λόγους περί της ακαταλήπτου ουσίας και φύσεως του Θεού. Αυτούς δεν πρόκειται να τους βρει ποτέ ανθρώπινος νους. Αλλά αναζήτησε τους λόγους περί των ενεργειών του Θεού, δηλ. τους λόγους περί αϊδιότητος, απειρίας, αοριστίας, αγαθότητος, σοφίας, δημιουργικής και προνοητικής δυνάμεως». Εδώ βεβαίως γίνεται λόγος περί της διακρίσεως, που διέπει την Ορθόδοξη Θεολογία, μεταξύ ακτίστου, αμεθέκτου θείας ουσίας και ακτίστων, μεθεκτών θείων ενεργειών.

Η) και τελευταίο, φύλαττε για πάντα, δηλ. παρακάλεσε το Άγιον Πνεύμα, αδελφέ, να χαρίσει και σ’εσένα το δώρο της θεολογίας ή καλύτερα της θεοπτείας. Διότι, η θεολογία δίδεται εν Αγίω Πνεύματι. Γιατί, γνώριζε ότι σε όποιου ανθρώπου την καρδιά ενεργεί η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, αυτός ευθύς είναι θεολόγος απλανής και ασφαλέστατος. Αντιθέτως, σε όποιου ανθρώπου την καρδιά δεν ενεργεί το Άγιον Πνεύμα, αυτός όσα κι αν θεολογεί, είναι λόγοι που έρχονται έξωθεν, εξ ακοής και όχι από την καρδιά, που ενεργείται από το Άγιον Πνεύμα, όπως λέει και ο Κάλλιστος ο Καταφυγιώτης, ο υψίνους εκείνος θεολόγος, στη Φιλοκαλία[10]. Εάν, λοιπόν, θεολογείς, ενεργούμενος από το Άγιο Πνεύμα, δόξα και τιμή προσφέρεις στον Θεό.

Αυτές είναι, σύμφωνα με τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, οι οκτώ προϋποθέσεις του ορθοδόξως θεολογείν.

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Νέα Κλίμαξ, εκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσ/κη 1976, σσ. 332-335.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου