Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012


Ὁ π. Πορφύριος καί ὁ π. Παΐσιος γιά τόν Πάπα καί τόν διάλογο μαζί του. Ο ΠΑΠΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΞΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

 

 Ἐν ὄψει τῆς ἐπίσκεψης το Πάπα στήν Κύπρο ἄς δοῦμε τί φρονοῦσαν οἱ δύο μεγάλοι σύγχρονοι Γέροντες π. Παΐσιος καί π. Πορφύριος γιά τόν Πάπα, τόν Παπισμό, τούς διαλόγους μαζί του καί τήν σχέση του μέ τήν Ὀρθοδοξία. Διαβάζουμε στό: Σωτ. Λυσικάτου, Χαριτωμένες διδαχές τοῦ γέροντος Παϊσίου: «Ἀμερικανίδα καθηγήτρια διαβίβασε σέ Ὀρθόδοξο κληρικό τήν ἐπιθυμία τοῦ πάπα νά προσκαλέσει τόν Γέροντα Παΐσιο καί Γέροντα Πορφύριο νά πᾶνε στό Βατικανό. Ἡ ἀπάντηση καί τῶν δύο ἦταν ἡ ἑξῆς: Ὄχι δέν μποροῦμε νά πᾶμε. Διότι ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία καί ὁ Πάπας δέν εἶναι ἕτοιμοι. Ἔχουν πολύ ἐγωισμό. Ὄχι μόνο θέλουν νά μᾶς ὑποτάξουν, ἀλλά καί δέν πιστεύουν ὅτι ἔχουμε τήν ἀλήθεια ἐμεῖς. Δέν χρειάζεται νά πᾶμε. Καλύτερα θά βοηθήσουμε τήν ὑπόθεση μέ τήν προσευχή μας»[1].

Βλέπουμε ἀπό τά ἀνωτέρω, καθαρά, τίς θέσεις καί τῶν δύο Γερόντων γιά τόν Πάπα καί τόν διάλογο μαζί του:
1)Ὁ Πάπας, ἔχει χάσει τήν Ὀρθοδοξία λόγῳ ἐγωισμοῦ, δηλαδή λόγῳ τῆς ἀλλοιωμένης ζωῆς πού ἐπικράτησε στή Δύση, ἐξ αἰτίας τῆς ἐπικράτησης τῶν αἱρετικῶν Φράγκων. Συνήθως ἔτσι συμβαίνει: τό ἀλλοτριωμένο ἦθος, ἡ φιλαρχία, ὁ ἐγωισμός ὁδήγοῦν στό ἀλλοτριωμένο δόγμα δηλ. στήν αἵρεση.  Ὅταν ζοῦμε ζωή ἀντίθετη ἀπό τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ, μετά «κατασκευάζουμε» καί δόγματα τά ὁποῖα θά στεγάσουν αὐτήν τήν ἀλλοτριωμένη ζωή.


2)Ἀπό τήν ἀνωτέρω ἀπάντηση τῶν Γερόντων φαίνεται ἐπίσης καθαρά ἡ θέση τους ὅτι δέν ὠφελεῖ ὁ διάλογος μέ τόν Πάπα, ἀλλά ἡ προσευχή· διότι ὁ Πάπας δέν εἶναι ἕτοιμος.

-Γιατί ἄραγε δέν εἶναι ἕτοιμος ὁ Πάπας;
-Διότι δέν ἔχει ἀπορρίψει τίς αἱρετικές προσθῆκες στό δόγμα: ἄσπιλη σύλληψη, Filioque, ἀλάθητο, πρωτεῖο καί πολλές ἄλλες.
 Συμφωνοῦν ἐδῶ οἱ σεβάσμιοι Γέροντες μέ τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ.   Ὁ τόσο ὑβριζόμενος μέχρι σήμερα ἀπό τούς Παπικούς ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μᾶς διδάσκει ὅτι γιά νά γίνει διάλογος μέ τούς Λατίνους (Παπικούς) θά πρέπει πρῶτα αὐτοί νά ἀφαιρέσουν τήν προσθήκη πού ἔχουν κάνει στό σύμβολο τῆς Πίστεως, δηλ. τό Filioque.
Ὄχι λοιπόν στό Διάλογο λένε οἱ δύο μεγάλοι σύγχρονοι Γέροντες
ἐφ’ ὅσον ὁ Πάπας δέν εἶναι ἀκόμη ἕτοιμος.
3)Ὁ Πάπας, σύμφωνα μέ τούς δύο ἅγίους Γέροντες δέν φρονεῖ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε τήν ἀλήθεια. 
Πράγματι πρόσφατα οἱ Γέροντες ἐπαληθεύθηκαν ἀφοῦ ὁ νῦν Πάπας ἰσχυρίστηκε ὅτι αὐτοί ἔχουν τήν ἀληθινή Ἐκκλησία καί ἐμεῖς (οἱ ὀρθόδοξοι δηλ.) ἔχουμε «ἐκκλησιολογικό ἔλλειμμα»! Μέ λίγα λόγια μᾶς εἶπε ὅτι εἴμαστε λειψοί ὡς πρός τά δόγματα καί θά πρέπει νά ἐπιστρέψουμε στήν πλήρη ἀλήθεια πού κατέχει ὁ  Παπισμός!!!
Στήν πραγματικότητα θά πρέπει νά γίνει τό ἀντίστροφο. Ὁ Πάπας δηλαδή νά ἀποκηρύξει τά αἱρετικά του δόγματα καί νά ἐπιστρέψει στήν Ὀρθοδοξία…


Ἐπίσης ὁ Γέροντας Πορφύριος γνώριζε πολύ καλά τά σχέδια τοῦ Παπισμοῦ.
«Μή φοβᾶστε», ἔλεγε, «οἱ διαθέσεις τοῦ Πάπα ἀνέκαθεν ἦταν νά ὑποτάξει τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί θά ἔλθει ἡμέρα πού ὁ διάλογος θά ματαιωθεῖ·  τίποτε δέν πρόκειται νά γίνει· ἄλλωστε οἱ οὐνίτες, αὐτός ὁ δούρειος ἵππος, εἶναι φῶς φανάρι ὅτι τούς ἐνδιαφέρει νά ἀναγνωρίσουν οἱ Ὀρθόδοξοι κεφαλήν τόν Πάπα καί τίποτε περισσότερον».
Ἱερομόναχος Σάββας.

  Τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ στὴν καθημερινή μας ζωή

Δν εναι χωρς ξήγηση τ γεγονς τι Εκκλησία μας κα ο χριστιανο περιβάλλουμε τ σημεο το Σταυρο μ τ μέγιστη τιμ κα ελάβεια· κάνουμε δ χρήση του, τόσο συχν κατ τς διάφορες κολουθίες, πως κα στν καθημερινή μας ζωή. ναφέρουμε τνομα το Θεο, τς Παναγίας, τν γίων κα σχηματίζουμε τ σημεο το τιμίου Σταυρο. ρχίζουμε τελειώνουμε τν μέρα μας μ᾿ ατό. Πρν κα μετ τ φαγητό μας, στν ναρξη κα λήξη τς ργασίας μας, καθς περνμε ξω περ ναό. Κα παντοντικρύζουμε τ ζωοποι σχμα του: Στος τρούλους τν κκλησιν, στ κοιμητήρια, σ εκονοστάσια κατ μκος τν δρόμων, τ λαιμντρων, γυναικν κα παιδιν, στ κρεβάτια γιν κασθενν, στς πιγραφς τν νοσοκομείων, στς προσόψεις τν φαρμακείων, σ κορυφς λόφων…
πάρχουν βέβαια κα «χριστιανο» πο μ τ ζω κα τ συμπεριφορά τους δείχνουν σέβεια πρς τν ζωοποι Σταυρό. Ετε μ τν τρόπο πο κάνουν τ σημεο τονευλαβς, χωρς ν τν σχηματίζουν κανονικ (νωμένα τ τρία πρτα δάχτυλα, κουμπισμένα τλλ δύο στν παλάμη, καί. κινώντας τσι. Τ δεξ χέρι π τ μέτωπο στν κοιλι κα μετ στν δεξι καριστερμο), ετε μ τ ν ντρέπονται ν κάνουν τν σταυρό τους δημόσια, ετε -χειρότερα- μ τ ν βλασφημον τν πανάγιο Σταυρό!
ς πρς τος βαθύτερους συμβολισμος γι τ σημεο το Σταυρο πο κάνουμε ο χριστιανοί, ς κούσουμε τί κριβς λεγε, μπλλλδιαίτερα βαθ θεολογικ τρόπο, γιος Κοσμς Ατωλός, διδάχος το Γένους·στν Ε διδαχή του:
«κούσατε, χριστιανοί μου, πς πρέπει ν γίνεται σταυρς κα τί σημαίνει. Μς λέγει τερν Εαγγέλιον πς για Τριάς, Θεός, δοξάζεται ες τν ορανν περισσότερον π τος γγέλους. Τί πρέπει ν κάμς κασύ; Σμίγεις τ τρία σου δάκτυλα μ τ δεξιόν σου χέρι κα μ μπορώντας ννεβς ες τν ορανν ν προσκυνήσς, βάνεις τ χέρι σου ες τ κεφάλι σου, διατ τ κεφάλι σου εναι στρογγυλ κα φανερώνει τν ορανν κα λέγεις μ τ στόμα: Καθς σες ογγελοι δοξάζετε τν γίαν Τριάδα ες τν ορανόν, τσι καγώ, ς δολος νάξιος, δοξάζω κα προσκυν τν για Τριήδα. Κα καθς ατ τ δάκτυλα, εναι τρία εναι ξεχωριστά, εναι κα μαζτσι καγία Τριάς, Θεός, τρία πρόσωπα, κανας μόνος Θεός, Κατεβάζεις τ χέρι σου π τ κεφάλι κα τ βάνεις ες τν κοιλίαν σου κα λέγεις: Σ προσκυν κα σ λατρεύω, Κύριέ μου, τι κατεδέχθης κασαρκώθης ες τν κοιλίαν τς Θεοτόκου δι τς μαρτίας μας. Τ βάζεις πάλιν ες τν δεξιόν σου μον κα λέγεις: Σ παρακαλ, Θεέ μου, ν μ συγχωρήσς κα ν μ βάλς ες τ δεξιά σου μ τος δικαίους. Βάνοντάς το πάλι ες τν ριστερν μον, λέγεις: Σ παρακαλ, Κύριέ μου, μ μ βάλης ες τριστερ μ τος μαρτωλούς.πειτα, κύπτοντας κάτω ες τν γν: Σ δοξάζω, Θεέ μου, σ προσκυν κα σ λατρεύω, τι, καθς βάλθηκες ες τν τάφον, τσι θ βαλθ καγώ. Καταν σηκώνεσαι ρθός, φανερώνεις τν νάστασιν κα λέγεις: Σ δοξάζω, Κύριέ μου, σ προσκυν κα σ λατρεύω, πς ναστήθηκες π τος νεκρούς, δι ν μς χαρίσς τν ζων τν αώνιον. Ατ σημαίνει πανάγιος σταυρός».
Σύμφωνα μλλη ρμηνεία, τ μν τρία νωμένα δάκτυλα συμβολίζουν τν να Θε μ τς τρες ποστάσεις πο εναι τρία πρόσωπα μοούσια κανωμένο, «χωρίστως» κα «διαιρέτως», τ δλλα δύο συμβολίζουν τς δύο φύσεις (θεία κανθρώπινη), τς δύο θελήσεις κανέργειες το Κυρίου μας. Σχηματίζοντας τσι τ σημεο το σταυρο κακουμπώντας τ χέρι μας στ μέτωπο (τ διανοητικό μας κέντρο), τν κοιλι (κέντρο τν πιθυμιν) κα τος δύο μους (μέσον τν σωματικν δραστηριοτήτων μας), μολογομε τι ο σκέψεις, οπιθυμίες κα ο πράξεις μας νήκουν στν Θε κα θέλουμε ν βρίσκονται κάτω π τν ελογία του.
* * *
σταυρός, λέει ερς Χρυσόστομος, «νελε τν μαρτίαν, καθάρσιον τς οκουμένης γένετο, καταλλαγ χρονίας χθρας, νέωξε το ορανο τς πύλας, τος μισουμένους φίλους ποίησεν, ες τν ορανν πανήγαγεν, ν δεξι το θρόνου κάθισε τν μετέραν φύσιν, μυρία τερα παρέσχεν μν γαθά» (Migne Ε.Π. 48, 867).τσι ξηγεται γιατ πεποίθηση τν χριστιανν θεωρε τν τίμιο Σταυρ «θέλημα το Πατρός, δόξα το Μονογενος, γαλλίαμα το Πνεύματος, κόσμημα τν γγέλων, σφάλεια τς κκλησίας, καύχημα το Παύλου, τεχος τν γίων, φς λης της οκουμένης» (ερς Χρυσόστομος, Ε.Π. 49, 396).
Παρόλο τι στν ποχή μας φαίνεται πς « το κόσμου σοφία τ πρωτεα φέρεται, παρωσαμένη τ καύχημα το σταυρο» (Μέγας Βασίλειος, Migne Ε.Π. 32, 473), ντούτοις θ συμφωνήσουμε πόλυτα μ τ διαπίστωση γκυρου θεολόγου (το Βασιλείου Μουστάκη, †) πογραψε:
«πλους τους θησαυρος πονωρύχθηκαν π τ σπλάγχνα τς γς θνορυχθον στ μέλλον, δν πάρχει σφαλς πι πολύτιμος π τν Σταυρ το Κυρίου, πογία ατοκράτειρα λένη νέσυρε στ ψς τολίου. Σταυρς εναι τ καύχημα τκ χριστιανοσύνης. Τ πανάκριβο κόσμημα πολαβε σν δρο κα σν πόδειξη τς γάπης του π τν θεο Νυμφίο της κκλησία… Ατ τ σύμβολο τς τιμώσεως κα τς καταδίκης, πο προκαλοσε φρίκη στος ρχαίους λαούς, πέβη, μ τν θάνατο το Σωτρος πάνω του, πηγ τς χαρς, τς δυνάμεων κα τς δόξης. γινε τ κλειδί, μ τποο ξωσμένος δμ ξανάνοιξε τς πύλες τς δέμ… Τ πανίσχυρο πλο, μ τποο κατατροπώνονται ο δυνάμεις το κακο. καθέδρα, π᾿που διδάχθηκε στς ψυχς μοναδικλήθεια. Τ κατάρτι, πάνω στποο σαρίσθηκε σν παν περγαμην το Εαγγελίου, γι ν γίνει κατορθωτς πλος τς νθρωπότητος πρς τ λιμάνι τς νω ζως… Σταυρός, ραιότης τς κκλησίας, πως τν ποκαλενα τροπάριο, ς γίνει μορφι τς ζως το καθενός μας. Ατς πράγματι εναι λη, πο πάνω της συνέθεσε θεία γάπη τριστούργημα τς πολυτρώσεως. Χωρς ατν εναι δύνατο ν τ κάνει δικό του καθένας» (Θ.Η.Ε. 11, 439).
Γι᾿ ατ κι μες ψάλλουμε: «.Τν Σταυρόν σου προσκυνομεν, Δέσποτα, κα τν γίαν σου νάστασιν δοξάζομεν»!
http://agiosmgefiras.blogspot.gr