Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Το βίντεο από τη Ρωσία που έκανε όλο τον κόσμο να δακρύσει

Τρία εκατομμύρια επισκέψεις από τις δύο πρώτες ημέρες συγκέντρωσε το πεντάλεπτο βίντεο «Positive compilation of Russian dash cams» («Θετική συλλογή από ρωσικές κάμερες»)που ανέβηκε στο YouTube και το οποίο περιλαμβάνει στιγμιότυπα που έχουν τραβηχτεί από κάμερες αυτοκινήτων. Αυτή η συλλογή βίντεο, όπου εικονίζονται Ρώσοι που πραγματοποιούν καλές πράξεις, έκανε πολλούς ανθρώπους να αναθεωρήσουν τις αντιλήψεις τους για τη Ρωσία. Στα σχόλια που έχουν αναρτηθεί για το βίντεο, υπάρχουν άνθρωποι που παραδέχονται ότι έκλαψαν την ώρα που το έβλεπαν και πως οι σκηνές αυτές αποκατέστησαν την πίστη τους, ότι υπάρχει ανθρωπιά.

Πηγή: YouTube/

Ο πρόεδρος τησ μουσουλμανικής ένωσης Ελλάδος αποκάλυψε:δεν είμαστε εδω για το μεροκάματο! Είμαστε για να σας πάρουμε τη πατρίδα σας


Ο Πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδος (ΜΕΕ) κ.Ναΐμ Ελγαντούρ πριν στεγνώσει το μελάνι της ανακοίνωσης του Δελτίου Τύπου της ΜΕΕγια τις απειλές που δέχθηκε η Μουσουλμανική κοινότητα της Ελλάδος δήλωσε “πως κατά 99% πρόκειται για προβοκάτσια”.

Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε από το να εκθέσει την Ελλάδα στις Πρεσβείες των Μουσουλμανικών χωρών στην Ελλάδα, τους Διεθνείς οργανισμούς και τη Διεθνή Αμνηστία “ενημερώνοντας” τους για το συμβάν. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως με τη δήλωση του αυτή εκθέτει και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έσπευσε να βγάλει την εξής ανακοίνωση:
“Η καταγγελία της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδος για το απειλητικό σημείωμα που δέχθηκε από ανώνυμες πηγές, οφείλει να σημάνει συναγερμό στις Αρχές και να εγγυηθούν την ασφάλεια των μουσουλμάνων συμπολιτών μας.Η Ελλάδα είναι ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου που σέβεται την ανεξιθρησκία και θα παραμείνει έτσι παρά τις επίμονες προσπάθειες εγκληματικών οργανώσεων να διαλύσουν την κοινωνική συνοχή και να καταστείλουν τη Δημοκρατία μας”.
Αξίζει να σημειωθεί ότι την ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ την εξέδωσε ο Τομέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του κόμματος μέλος του οποίου είναι η κα Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, η οποία τον Ιούνιο του 2009 πήρε συνέντευξη από τον Πρόεδρο της ΜΕΕ κ. Ελγαντούρ με στόχο να παρουσιάσει τα “δίκαια” των Μουσουλμάνων της Ελλάδος στον απόηχο των βίαιων διαδηλώσεων του Μαΐου του 2009 με αφορμή το “σχίσιμο του Κορανίου”.

Να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι το Δεκέμβριο του 2012 συναντήθηκε στη Βουλή αντιπροσωπεία του Παρατηρητηρίου του ΠΑΣΟΚ κατά του νεοναζισμού, της ρατσιστικής και κοινωνικής βίας με την ΜΕΕ και συμφωνήθηκε να υπάρξει στενή συνεργασία του Παρατηρητηρίου με την ΜΕΕ. Τώρα γιατί δεν υπήρξε συνεννόηση του κ.Ελγαντούρ με τον Τομέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα οι δηλώσεις του κ. Ελγαντούρ περί προβοκάτσιας να αναιρέσουν το περιεχόμενο της ανακοίνωσης του ΠΑΣΟΚ δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε. Αυτό που οφείλουμε να συγκρατήσουμε όμως είναι η δεδηλωμένη πρόθεση του ΠΑΣΟΚ για στενή συνεργασία με την ΜΕΕ, μιας οργάνωσης που συνδέεται με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και το Πολιτικό Ισλάμ. Η Ελλάδα, όπως αναφέρει το ΠΑΣΟΚ στην ανακοίνωσή του, είναι ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου που σέβεται (και πρέπει να σέβεται να προσθέσουμε εμείς) την ανεξιθρησκία. Όμως είναι άλλο το Ισλάμ ως θρησκεία και οι πιστοί Μουσουλμάνοι και άλλο η ατζέντα του Πολιτικού Ισλάμ και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας για Ισλαμοποίηση της Δύσης και της Ελλάδος.
Μια δήλωση του ιδρυτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Hassan al-Banna είναι πιστεύουμε αποκαλυπτική:
“Θέλουμε η σημαία του Ισλάμ να κυματίσει και πάλι στις χώρες εκείνες που είχαν την τύχη να κυβερνηθούν από το Ισλάμ για κάποιο διάστημα… η Ανδαλουσία, η Σικελία,τα Βαλκάνια, η Νότιος Ιταλία και τα Ελληνικά νησιά αποτελούν Ισλαμικές αποικίες που πρέπει να επιστρέψουν στο Ισλάμ”. Αν σε αυτές τις δηλώσεις προσθέσουμε και το Νέο-Οθωμανικό δόγμα του Τούρκου ΥΠΕΞ κ. Νταβούτογλου τότε νομίζουμε πως μπορούμε να σχηματίσουμε μια πιο σαφή εικόνα για τις πραγματικές προθέσεις των Ισλαμιστών. Δυστυχώς οι “χρήσιμοι ηλίθιοι” του ΠΑΣΟΚ, της Αριστεράς και μιας μερίδας της Νέας Δημοκρατίας στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν μπορούν να κατανοήσουν τη φύση της Ισλαμιστικής απειλής και στη χειρότερη αποτελούν συνειδητούς συνοδοιπόρους των Ισλαμιστών.
http://ethel-sinadelfos.blogspot.com

ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΣΕ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ;Αρθρο του + Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

 



ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΣΕ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ;

ΒΥΖΑΝΤ
Αρθρο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Τίποτε, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε τυχαῖο στὸν κόσμο. Οὔτε μιὰ σταγόνα νεροῦ οὔτε ἕνα φύλλο ἀπὸ τὰ δέντρα δὲν πέφτει χωρὶς κάποια αἰτία. Κάθε πρᾶγμα ἢ γεγονὸς ἔχει τὴν αἰτία του. 
Οἱ ἄνθρωποι ἐρευνοῦν γιὰ νὰ βροῦν τὰ βαθύτερα αἴτια. Ἀξιέπαινη ἡ ἔρευνα τῆς ἐπιστήμης. Ἀλλ᾿ ὄχι σπάνια ἡ ἔρευνα γιὰ νὰ βρεθῇ ἡ αἰτία ἀποτυγχάνει· ὁ νοῦς τῶν ἐπιστημόνων πλανᾶται, λοξοδρομεῖ, πέφτει σὲ λαβύρινθο ἀμφιβολιῶν καὶ βγάζει σφαλερὰ συμπεράσματα, ποὺ δὲν δίνουν τὴν εἰκόνα τῆς πραγματικῆς αἰτίας τῶν γεγονότων. Ἔτσι καὶ προκειμένου γιὰ τὴν αἰτία τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου.

* * *

Ἀπὸ ὅσα μαρτυροῦν αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι βγαίνει τὸ συμπέρασμα, ὅτι «ἡ ἀπερίγρα πτη ἐκείνη συμφορὰ δὲνἐπῆλθε μόνη της· ἦταν ἀποτέλεσμα μιᾶς γενικῆς ἐξαχρειώσεως τοῦ ἔθνους, ὅτι κυρία αἰτία δὲν ἦταν τόσο ἡ δύναμι τοῦ κατακτητοῦ ὅσο οἱ ἁμαρτίες ποὺ πλημμύρισαν τὸν πολιτικό, κοινωνικὸ καὶ ἰδιωτικὸ βίο»(Νικηφόρος Καλογερᾶς μτφρ.). 
Πράγματι ἡ Πόλις καὶ μαζί της ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία ἔπεσε γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν κατοίκων της. Μπορεῖ ὁ μαθητὴς τῆς σχολῆς τοῦ ἱστορικοῦ ὑλισμοῦ(σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία μόνο ὁ οἰκονομικὸς παράγων εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ῥυθμίζει τὴν ἐξέλιξι τῶν κοινωνιῶν), νὰ μᾶς εἰρωνευθῇ γιὰ τὴν ἀφελῆ, κατ᾿ αὐτόν, ἑρμηνεία ποὺ δίνουμε. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀποκλείει ἀ πὸ τὴν ἱστορία τὴν ὕπαρξι ἠθικοῦ καὶ πνευ μα τικοῦ παράγοντος καὶ ἀποδίδει τὰ πάντα στὴ συστολὴ ἢ διαστολὴ τοῦ στομάχου καὶ Θεὸ ἔχει τὴν ὕλη, αὐτὸς μυωπάζει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ δῇ τὰ ἀπώτερα αἴτια καὶ τοὺς παράγοντες ἐκείνους ποὺ ἡ ἐπίδρασί τους στὴν ἐξέλιξι τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν εἶνε τεραστία. Πίσω ἀπὸ τὴν ὕλη κρύβεται τὸ πνεῦμα. Πίσω ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς νόμους ὑ πάρχουν οἱ ἠθικοὶ νόμοι, ποὺ ἡ μὲν αὐστηρὴ τήρησί τους ἐπιφέρει τὴν κοινωνικὴ ἀκμὴ καὶ πρόοδο, ἐνῷ ἡ ἀσύστολη παράβασί τους ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες καὶ τὸ λαὸ ἐπιφέρει τὴν ἐξασθένησι, τὸν ἐκφυλισμὸ καὶ τὸν ὁλοκληρωτικὸ ὄλεθρο τῶν ἐθνῶν. 
Ἕνα μικρὸ ἔθνος, ποὺ οἱ πολῖτες του ζοῦν μὲ φόβο Θεοῦ κ᾽ εἶνε πρόθυμοι νὰ ἀκοῦνε καὶ γρήγοροι καὶ δραστήριοι στὸ νὰ ἐφαρμόζουν τοὺς ἠθικοὺς νόμους του, εἶνε ἀδύνατον νὰ νικηθῇ, ἔστω καὶ ἂν ὁ ἐχθρὸς ποὺ τοῦ ἐπιτίθεται διαθέτῃ δεκαπλάσιες καὶ εἰ κοσαπλάσιες δυνάμεις· διότι ἕνας πιστὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ θὰ καταδιώξῃ χίλιους ἀπίστους καὶ ἀσεβεῖς(Δευτ. 32,30. Ἰησ. Ναυῆ 23,10). Ἔχει μαζί του σύμμαχο τὸν Κύριο! Ποιός ἄλλος μεγαλύτερος σύμμαχοςὑπάρχει ἀπὸ αὐτόν; Ἀντιθέτως ἕνα μεγάλο ἔθνος, ποὺ οἱ πολῖτες του εἶνε καθημερινοὶ παραβάτες τῶν ἠθικῶν νόμων καὶ φρικτοὶ ὑβρισταὶ τῆς θείας μεγαλωσύνης τοῦ Δημιουργοῦ καὶ ζοῦν μιὰ ζωὴ ἁρπαγῆς καὶ ἀκολασίας, τὸ ἔθνος αὐτὸ θὰ καταρρεύσῃ. Τίποτε δὲν θὰ μπορέσῃ νὰ τοῦ προσφέρῃ ὁ πιὸ ἰσχυρὸς ἐξοπλισμός, οἱ πλωτοὶ κολοσσοὶ στὴ θάλασσα, τὰ ὑπερφρούρια στὸν ἀέρα, τὰ τεχνητὰ τείχη στὴν ξηρά. Γιὰ ᾽κεῖνον ποὺ φοβᾶται τὸ Θεὸ ὁ ἱστὸς τῆς ἀράχνης γίνεται φρούριο ἀπόρθητο, ἐνῶ γιὰ τὸν ἀσεβῆ, τὸν ἀναιδῆ περιφρονητὴ τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, θὰ ἔρθῃ στιγμὴ ποὺ καὶ τὰ χαλύβδινα τείχη ποὺ τὸν προστατεύουν θὰ γίνουν πιὸ ἀδύναμα κι ἀπὸ ἱστὸ ἀράχνης, ξερὴ καλαμιὰ ποὺ καίγεται μ᾽ ἕνα σπίρτο. Τίποτε δὲν πρόκειται νὰ σώσῃ τὸν ὑπερήφανο ἀσεβῆ, τὸν ἀμετανόητο λαό. Ὅπως λέει ὁ Κύριος μὲ τὸ στόμα τοῦ προφήτου Ὀβδιού, «Ἐὰν μετεωρισθῇς ὡς ἀετὸς καὶ ἐὰν ἀνὰ μέσον τῶν ἄστρων θῇς νοσσιάν σου, ἐκεῖθεν κατάξω σε», δηλαδή· Ἂν ὑψωθῇς σὰν ἀετὸς κι ἂν στήσῃς τὴ φωλιά σου ἀνάμεσα στὰ ἄστρα, ἀπὸ ᾽κεῖ θὰ σὲ κατεβάσω(Ὀβδ. 4). 
Ὁ Θεὸς δὲν στέκεται σὰν ἕνας ἀπαθὴς θεατὴς τῆς ἱστορίας τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων. Εἶνε ὁ δίκαιος Κριτής.Φαίνονται τὰ ἴχνη του διὰ μέσου τῶν σελίδων τῆς ἱστορίας. Διαβαίνει ἀμείβοντας τὴν ἀρετή, τιμωρώντας τὴν κακία, καὶ ἀπ᾽ τὸ πικρὸ ἡ ἄπειρη Σοφία του ξέρει νὰ βγάζῃ τὸ γλυκύ· ἀπ᾽ τὴν κοπριὰ τὰ εὐωδιαστὰ ἄνθη τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ ἱερᾶς κατανύξεως, κι ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ 1453 τὸ ἡρωικὸ 1821.

* * *

Κάθε χρόνο, ἀγαπητοί μου, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐπέτειο τοῦ θλιβεροῦ γεγονότος τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἂς μελετοῦμε σοβαρὰ τὴν ἱστορία καί, βλέποντας ὅτι ἡ κυρία αἰτία τῆς συμφορᾶς ἐκείνης ἦταν ἡ ἁμαρτία ποὺ ἐπλεόνασε, ἂς ἀν τλήσουμε πολύτιμα διδάγματα. Τὰ παθήματα τῶν προγόνων ἂς γί νουν μαθήματα γιὰ μᾶς. Τὸ ἕνα, ποὺ πρέπει νὰ ἑλκύσῃ ἀμέριστη τὴν προσοχὴ κλήρου καὶ λαοῦ, εἶνε τοῦτο· ὅλοι ἐμεῖς ποὺ κατοικοῦμε τὴ μαρτυρικὴ αὐτὴ γωνιὰ τοῦ κόσμου, «ποὺ φτάσαμε στὰ τέλη τῶν αἰώνων»(Α΄ Κορ. 10,11), ἂν ἀγαποῦμε τὸν Κύριο, ἂς τηροῦμε τὶς ἐντολές του, ἂς «ἀποστυγῶμεν τὸ πονηρόν» ἂς ἀπεχθανώμαστε δηλαδὴ τὸ κακό(῾Ρωμ. 12,9) ὁπουδήποτε κι ἂν τὸ συναντήσουμε· συγκεκριμένα δηλαδή, νὰ μισοῦμε δυνατὰ τὴ θεομπαιξία, τὴ σιμωνία, τὴ βλασφημία, τοὺς ὅρκους, τὴ φιλοδοξία, τὴν ἁρπαγή, τὴν ἀκολασία, τὴν κακὴ ἐπιθυμία, τὴ φιλαργυρία, «τὴν πλεονεξίαν, ἥ τις ἐστὶνεἰδωλολατρία»(Κολ. 3,5). Αὐτὰ τὰ πάθη ἔ γι ναν οἱ νεκροθάφτες τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας. Αὐτὰ στάθηκαν οἱ ἰσχυρότεροι σύμ μαχοι τοῦ κατακτητοῦ. Χωρὶς τὴ δική τους βο ήθεια ποτέ ὁ Μωάμεθ ὁ Β΄ δὲν θὰ ἔμπαινε στὴν Πόλι, ἡσημαία τοῦ σταυροῦ θὰ κυμάτιζε στὸν τροῦλλο τῆς Ἁγίας Σοφίας, καὶ διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἡ ἐξέλιξι τῶν γεγονότων.

* * *

Ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Μὲ πόνο ψυχῆς καὶ δάκρυα σᾶς προσφωνῶ κατὰ τὴ θλιβερὴ αὐτὴ ἐπέτειο. Ἂς βάλουμε τὸ χέρι στὴν καρδιὰ κι ἂς ρωτήσουμε καθένας τὸν ἑαυτό του κι ὁ ἕνας τὸν ἄλλο· Ζῇ μέσα μας ἡ ὀρθὴ πίστι, ἡ ἀνυπόκριτη ἀγάπη στὸν Κύριο καὶ τὸν πλησίον; Ἂν εἶνε μαζί μας ὁ Κύριος, τότε ἡ πατρίδα μας θὰ εἶνε ἀπόρθητο φρούριο. Ἂν ὅμως πλήθυνε ἡ ἀνομία, πάγωσε ἡ ἁγνὴ ἀγάπη, νεκρώθηκε ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, ὑψώθηκαν ἀνάμεσά μας ξένοι βωμοί, νέα εἴδωλα τοῦ ψευτοπολιτισμοῦ, τότε νέα συμφορά, μεγαλύτερη σὲ βάθος καὶ ἔκτασι ἀπὸ τὴν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως, θὰ πέσῃ στὸ ταλαίπωρο ἔθνος μας. Ὁ «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται», δὲν ἐμπαίζεται (Γαλ. 6,7). Εἶνε «πῦρ καταναλίσκον», φωτιὰ ποὺ κατατρώει (Δευτ. 4,24· 9,3. Ἑβρ. 12,29). Κανένας ἔξυπνος οἰκονομικὸς συνδυασμός, καμμιά συμμαχία μὲ ξένα κράτη δὲ θὰ μᾶς σώσῃ, ἂν ἀπιστοῦμε καὶ νεοειδωλολατροῦμε καὶ βλασφημοῦμε καπηλικῶς τὰ θεῖα. Ἱστὸ ἀράχνης ὑφαίνουμε, ἕνα λεπτὸ καλάμι θὰ μᾶς διαλύσῃ. 
Ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Ἀπὸ μᾶς, ὅσο ὑπάρχει ἀκόμη καιρός, ἐξαρτᾶται ἡ ἀποτροπὴ μιᾶς νέας συμφορᾶς. Ἐμπρός μας σήμερα βρίσκονται «ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος»(βλ. Δευτ. 30,19. Σ. Σειρ. 15,17)· ἡ ζωὴ μαζὶ μὲ τὸ Χριστό, ὁ θάνατος μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστό. Ἂς ἐκλέξουμε τὴ Ζωὴ τὴν ἀθάνατη. Ἂς γευθοῦμε τὴν ἀθάνατη Ζωή, τὸ Χριστό, κοινωνώντας μαζί του μὲ λόγια, μὲ ἔργα καὶ μὲ τὰ μυστήρια. Ὁ Χριστὸς νὰ πηγαίνῃ μπροστὰ καὶ νὰ ὁ δηγῇ. Ὁ Χριστὸς ἂς βασιλεύσῃ μέσα στὴν καρδιά μας. Αὐτὸς ἂς ῥυθμίζῃ τὴν ἀτομική, τὴν οἰκογενειακὴ καὶ τὴν ἐθνική μας ζωή. Αὐτὸς καὶ μόνο νὰ εἶνε ὁ Θεός μας· τὸ ὄ νομά του ἔχουμε ἐπικαλεσθῆ· ἐκτὸς ἀπὸ αὐ τὸν δὲν ξέρουμε ἄλλον. Ἂν προσπέσουμε ἐμπρός του μὲ μετάνοια νινευϊτικὴ ζητώντας τὸ ἄπειρο ἔλεός του, τότε ὑπάρχει ἐλπίδα, ἐλπίδα ὄχι ἀπατηλή, ὅτι ἡ πατρίδα μας ἀπ᾽ τὸ σκοτάδι θὰ βγῇ σὲ νέο φῶς, θὰ δῇ καλύτερες ἡ μέρες, καὶ σὰν ὀρθρινὸ ἀστέρι θὰ λάμπῃ πάλι ἀνάμεσα στοὺς λαοὺς Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως!
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(ἀποσπάσματα ἄρθρου στὸ περιοδ. «Κιβωτός»,  τ. 17-18/Μάϊος 1953 του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
περιοδικὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα» φ. 717/Μάϊος 2013)