Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Η «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» ΚΑΙ Ο ΔΙΠΛΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ (ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ)

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ
Ἡ Ἐποχή μας σφραγίζεται καθοριστικὰ ἀπὸ μιὰ νέα ἱστορικὴ συγκυρία, τὴ Νέα Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων καὶ τὴν ἀνάδυση στὸ παγκόσμιο προσκήνιο μίας νέας παγκόσμιας Μονοκρατορίας τῆς Pax Americana, πού μεταφέρει τὸν κόσμο, ἀναδρομικά, στὴν ἑνότητα τῆς Pax Romana καὶ σ᾽ ὅ,τι αὐτὴ μπορεῖ νὰ σημαίνει γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κόσμο.

Ἡ ἀνθρωπότητα ἐντάχθηκε σ’ ἕνα παγκόσμιο σύστημα πολιτικῆς καὶ ἀξιῶν, πού ἐλέγχει καὶ διαμορφώνει καθολικά, μέσῳ τῆς ἑνιαιοποιημένης παιδείας καὶ τῶν κατευθυνόμενων Μ.Μ.Ε., τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν κοινωνία, ὡς πλανητικὸ ἄνθρωπο καὶ πλανητικὴ-ὁλιστική κοινωνία. Τὸ Internet-Διαδίκτυο ἰδιαίτερα, ἑνοποιεῖ τὸν κόσμο μας, τεκμηριώνοντας αὐτό, πού ἐμπεριέχει ὁ ὅρος παγκοσμιοποίηση (Globalization). Καὶ εἶναι θεμιτὸ νὰ ἐπικαλούμεθα τὸν ἐλπιδοφόρο λόγο τοῦ Χριστοῦ μας «γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμὴν » (Ἰω. 10,18), τὸ ἐρώτημα ὅμως εἶναι: ὑπὸ ποῖον ποιμένα;

 
Ἡ Νέα Τάξη συνδέεται ἀποκρυφιστικά, μὲ τὴ Νέα Ἐποχὴ (New Age), τὴν ὑδροχοϊκὴ περίοδο τῆς ἱστορίας, πού διαδέχθηκε, ὅπως λέγουν, τὴν ἐποχὴ τοῦ «Ἰχθύος», δηλαδὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἱστορικῆς περιόδου, πού σφραγίζεται ἀπὸ τὴν μορφή Του. Καὶ ὀφείλω νὰ ζητήσω συγγνώμη, πού ἐπικαλοῦμαι καὶ τὴν ὀπτική τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, δικαιώνομαι πάντως, ἀφοῦ οἱ περισσότεροι τῶν πολιτικῶν Ἡγετῶν καθοδηγοῦνται ἀπὸ ἀστρολόγους.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἐπιτρέπεται ἕνας ἱστορικὸς παραλληλισμός:


Στὶς 11.5.330 μ.Χ ἀναδύθηκε ἕνα νέο ἱστορικὸ μέγεθος, ἡ αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης, πού ὑποστασιωνόταν μὲ τὸ τρίπτυχο: ἐκχριστιανισμένος ρωμαϊκὸς κρατικὸς φορέας - ἑλληνικὸς πολιτισμὸς/παιδεία καὶ χριστιανικὴ ὀρθοδοξία, ἡ ψυχὴ καὶ ζωοποιός δύναμη τοῦ νέου αὐτοῦ παγκόσμιου μορφώματος.

Ξεκίνησε από την Αμερική, έρχεται και στην ΕΛΛΑΔΑ μήπως με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο; Δεν ΠΡΕΠΕΙ να φοράμε ΣΤΑΥΡΟ γιατί…

 

Σχόλιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ:

Ἄραγε στό Α.Π.Θ. μέ τό Τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν πού θέλουν νά ἱδρύσουν, οἱ μουσουλμάνοι πού θά ἔρχονται σωρηδόν γιά νά διδαχθοῦν τήν θρησκεία τους, δέν θά ἐνοχλοῦνται ἀπό τούς σταυρούς τῶν χριστιανῶν; Θά ἀλλάξουν πετσί;...Μήπως μαζί μέ αὐτούς καί τούς φανατισμούς τους, θά ἀπαιτήσουν (ἐκτός ἀπό τζαμί) ἀπό τούς χριστιανούς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς (καθηγητές, φοιτητές κι ἀκροατές) νά ἀφαιρέσουνε καί τόν σταυρό, προκειμένου νά συνυπάρχουνε ἁρμονικά καί νά μήν θίγονται τά "δικαιώματά τους";... (αὐτά δηλαδή πού ἐμεῖς τούς παραδίδουμε μέ ψηλά τά χέρια);...

 

Μέ πόσους τρόπους πεθαίνει ὁ ἄνθρωπος;

                                   Μέ δύο τρόπους πεθαίνει ο ανθρωπος  
καί ἡ ἐπιλογή εἶναι δική του!
Διδαχή
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

https://fdathanasiou.files.wordpress.com/2014/01/ceb2ceb5cebbceb9cebcceb9cf81cebfceb2ceb9cf84cf8244.jpg
http://www.anogi.gr/wp-content/uploads/2013/10/DETH1.jpgΠολλοί ἑτοιμοθάνατοι, εὐρισκόμενοι σέ πολύωρη ἀγωνία, μπόρεσαν νά ξεψυχήσουν μονάχα τότε, ὅταν ἐξομολογήθηκαν τίς ἁμαρτίες τους στόν ἱερέα...Ὁ Θεός μας εἶναι Θεός ἐλέους καί καλοσύνης και θέλει τή σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Πῶς ὄμως θά σωθεῖ κάποιος ἄνθρωπος, ἄν συνειδητά δέν κάνει διάκριση μετάξύ ἁμαρτίας καί δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, ἄν δέν ἀπορρίψει τήν ἁμαρτία καί δέν ἀναγνωρίζει τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ;...

Να προσέχουμε τις δικές μας αμαρτίες και όχι των άλλων

Άγιος Λουκάς, Επίσκοπος Συμφερουπόλεως Κριμαίας
«Τις δικές μας αμαρτίες πρέπει να προσέχουμε και όχι του πλησίον μας».
Όλοι μας, αρχίζοντας από μένα, συνεχώς κρίνουμε και κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον και γι’ αυτό θα δώσουμε λόγο στη φοβερά κρίση του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Θα μας κρίνει Αυτός διότι και εμείς κρίνουμε τους άλλους, ψάχνουμε να βρούμε στον πλησίον μας το παραμικρό σφάλμα ενώ τις δικές μας αμαρτίες δεν τις βλέπουμε και ούτε θέλουμε να τις σκεφτόμαστε.
Δεν προσέχουμε τα δικά μας ελαττώματα και τις αμαρτίες, ενώ στους άλλους βρίσκουμε πολλά σφάλματα. Ψάχνουμε να τα βρούμε και όταν τα βρίσκουμε, πάμε και τα διαλαλούμε σε όλον τον κόσμο. Έγινε πλέον κακή συνήθεια, μόλις μαθαίνουμε κάτι για τον πλησίον μας, να πηγαίνουμε και να το διαλαλούμε παντού. Η γλώσσα μας καίει και σπεύδουμε να πούμε στους άλλους αυτό που είδαμε και ακούσαμε.

ΨΗΦΙΣΤΕ- ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΕΠΕΙΓΟΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Οι Αμερικάνοι έβγαλαν αυτό που ήθελαν στη Δημοσκόπηση!!! ΟΙ Ελληνοαμερικάνοι μας παρακαλούν. Ψηφίστε!



Μάλλον έχει αντιστραφεί η κατάσταση που περιγράφεται παρακάτω.Κανείς εφησυχασμός.

 Ψ Η Φ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε   Κ Α Θ Ε  Μ Ε Ρ Α 
ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ (συγγενείς, φίλους, γνωστούς, κλπ.) ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!!

Οι Σκοπιανοαμερικάνοι πέτυχαν το σκοπό τους!Το "ΟΧΙ" έχει περάσει πλέον μπροστά & μάλιστα με 24.272ψήφους!!!

Και να σκεφτείς ότι τα Σκόπια έχουν περίπου 4.500.000 πληθυσμό, ενώ η Ελλάδα 11.000.000!!!! 
Με διπλάσιο πληθυσμό θα έπρεπε να έχουμε διπλάσιο αποτέλεσμα υπέρ μας.
Τελικά όμως έχουμε απλά διπλάσιους ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ή & ηλίθιους, που δεν μπορούν να καταλάβουν ότι σήμερα είναι η Μακεδονία, αύριο η Θράκη, μεθαύριο τα Δωδεκάνησα & η Κρήτη κ.ο.κ.

Ἡ προσευχή μιᾶς ἐγγονούλας (συγκινητική ἀληθινή ἱστορία)

Ήρθαν από το χωριό Ποτιδάνεια Δωρίδος αρχές Ιουλίου το καλοκαίρι του 2002.
Η μητέρα, η γιαγιά, η εγγονούλα. Η γιαγιά και η εγγονούλα πανομοιότυπα! Συμπαθέστατες, με γαλάζια μάτια και οι δύο, αντιπρόσωποι δύο διαφορετικών γενεών. Η μητέρα είπε:
- Η γιαγιά μας το ότι ζει το οφείλει στην προσευχή της εγγονούλας της. Είχε βαριά πνευμονία και ήταν στο νοσοκομείο. Εκεί έπαθε πνευμονικό οίδημα, οπότε τελείωσε. Η αδελφή μου με πήρε τηλέφωνο από το νοσοκομείο και μου είπε να ετοιμάσουμε το σπίτι για την κηδεία.

«Ω νυξ μέλαινα» * Διαμαρτυρία για τα θεατρικά δρώμενα που ετοιμάζουν οι ΛΟΑΤ

                                                             «Ω νυξ μέλαινα»
                                                                                                                               ________
Με θλίψη πληροφορούμαστε ότι στα πλαίσια του Cyprus Pride Festival, 2014 θα φτιάξουν θέατρο, αναλύοντας τη ζωή των Κυπρίων ΛΟΑΤ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφισεξουαλικοί, Τρανσέξουαλ).  Γιατί τέτοια κατάντια;   Αντί ο θεατρικός λόγος,  να είναι αγωγή εις το αγαθόν, να οδηγεί εις «πάθη ατιμίας»;  Ας αναλογισθούμε τι είπε ο φιλόσοφος Αριστοτέλης στο έργο του «Περί ποιητικής», ορίζοντας την τραγωδία  «έστιν ουν μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας…».   Ποιάς πράξεως τελείας εστίν μίμησις το θεατρικόν τούτο «δρώμενον»;   Αναισχύντου;   Για να καταλήξει ο αρχαίος φιλόσοφος «περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν» (τον αποκαθάρει -τον θεατήν- από παρόμοια ψυχικά συναισθήματα).  Αποκαθάρουν τον θεατήν ή το αντίθετο, τα παρόμοια ψυχικά συνασθήματα, που εξαίρουν πράξεις αναισχύντους;
 
Είναι γνωστός ο παιδαγωγικός χαρακτήρας του θεάτρου, καθώς επίσης και το παιδαγωγικόν των χαρακτήρων, όταν οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι, το καλόν ήθος προβάλλουν, καθότι υπάρχει ταύτιση των πρωταγωνιστικών ρόλων με τον θεατή.   (Αν εξαιρέσει κανείς τη Μπρεχτική αποστασιοποίηση**  που και αυτή όμως αλλοτρόπως, έχει το δικό της «διδακτικό» περιεχόμενο, μη επιδεχόμενη σκηνική αμφισβήτηση).  Στην προκειμένη περίπτωση όπου τα θεατρικά τούτα «δρώμενα», θα είναι θεατρικές αφηγήσεις  «παρά φύσιν» πράξεων, ποίαν αγωγήν θα προσφέρουν στον θεατήν;