Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

Πῶς θὰ συναντήσουμε τὴ νέα χρονιά;


Πῶς θὰ συναντήσουμε τὴ νέα χρονιά; Θὰ ἦταν ἀφελὲς καὶ πολὺ ἀντιχριστιανικό, νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μᾶς προστατέψει, νὰ κάνει τὴ γῆ ἕναν παράδεισο εἰρήνης, ἐνῶ γύρω μας δὲν ὑπάρχει εἰρήνη. Ὑπάρχει διαμάχη, ἔνταση, ἀποθάρρυνση, φόβοι, βία, φονικό. Δὲν μποροῦμε νὰ ζητᾶμε γιὰ μᾶς εἰρήνη, ὅταν αὐτὴ ἡ εἰρήνη δὲν μπορεῖ νὰ ἁπλωθεῖ πέρα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὅταν δὲν ἔρχεται σὰν ἀκτίνες φωτὸς νὰ διαλύσουν τὸ σκοτάδι. Ἕνας πνευματικὸς συγγραφέας τῆς Δύσης εἶχε γράψει ὅτι ὁ Χριστιανὸς εἶναι αὐτὸς στὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς ἔχει ἐμπιστευθεῖ τὴν εὐθύνη ὅλων τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καὶ αὐτὴν τὴν εὐθύνη πρέπει νὰ προετοιμαστοῦμε νὰ φέρουμε εἰς πέρας. Σὲ λίγα λεπτά, θὰ ἱκετεύσουμε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἄγνωστη νέα χρονιὰ καὶ τὸ σκοτάδι ποὺ τὴν καλύπτει, μὲ τὴν μεγαλύτερη εὐχὴ ποὺ προφέρεται στὶς λειτουργικὲς ἀκολουθίες, «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» ἂς εἶναι εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

ΡΩΤΗΣΕ μοναχός: - Κάθε πότε κάνεις μπάνιο;




ΡΩΤΗΣΕ μοναχός:
-           Κάθε πότε κάνεις μπάνιο;
-           Τακτικά, το καλοκαίρι μάλιστα μπορεί και τέσσερεις φορές την ημέρα.
-           Μπάνιο στην ψυχή σου πότε έκανες; Δηλαδή πότε εξομολογήθηκες τελευταία φορά;
-           Ου, πάει καιρός.
-           Έμ, για το σώμα σου φροντίζεις, πού αύριο θα το φάνε τα σκουλήκια, για την ψυχή σου όμως ενδιαφέρεσαι να την έχεις καθαρή;
-           Μα, γιατί να εξομολογηθώ; Αφού πάλι θά αμαρτήσω!

Μέτρησα τα χρόνια της ζωής μου και…


«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ.

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ. ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ.

«Ρηνούλα Ρηνούλα, ήλθε ο Χριστός να με πάρει με όλα τα τάγματα των Αγίων Του…»


Στην Μονή μας, του Οσίου Γρηγορίου έζησε τα τελευταία του χρόνια ο μοναχός Εμμανουήλ Νεοσκητιώτης, ο οποίος ήταν αδελφός του πρώην Μητροπολίτου Μηθύμνης Ιακώβου Κλεόμβροτου.

Είχε και δύο αδελφές, οι οποίες έζησαν ασκητικό βίο μέσα στον κόσμο, χωρίς ποτέ να φορέσουν το μοναχικό σχήμα. Θα αναφερθούμε στην Οσία Ψυχή, την Βασιλική, όπως μας διηγήθηκε ο π. Εμμανουήλ γα τις τελευταίες ημέρες της ζωής της.

«Τώρα θα σού ειπώ, ο,τι θυμάμαι από την ζωή και το οσιακό τέλος της Βασιλικής».

῾Η αδελφή μου Βασιλική, όπως είπαμε, ζούσε αυστηρή ασκητική ζωή. ῾Υπηρετούσε με την αδελφή της τον πατέρα μας, τον αδελφό μας, τον Δεσπότη εναλλάξ ως οικιακή βοηθός. Ολη σχεδόν την εβδομάδα ενήστευε και ζούσε με το αντίδωρο και τον αγιασμό.

Κάθε Σάββατο και Κυριακή έτρωγε μαζί με τον Δεσπότη. Προς το τέλος της ζωής της, εγώ ευρισκόμουν στην Αθήνα, όταν πληροφορήθηκα το γεγονός. Επήγα αμέσως στην Μυτιλήνη και επί 4 ημέρες δεν έφυγα καθόλου από κοντά της.

Στις 30 Ιανουαρίου 1965, είχε πολύ επιδεινωθή η κατάστασίς της. Τότε είχαν συμπληρωθή 40 ημέρες από τότε που η Παναγία την είχε πληροφορήσει, ότι θα αναχωρήση για τις αιώνιες Μονές. Οταν η ίδια άκουσε τους ιατρούς να προτείνουν επίμονα την μεταφοράν της στο Νοσοκομείο, εκείνη αντέδρασε λέγοντας:

Ξενιτεύτηκε για την αγάπη του Χριστού. Μια αληθινή ιστορία από την Ταϊβάν



Ξενιτεύτηκε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μία ἀληθινή ἱστορία ἀπό τήν Ταϊβάν
Πρίν ἀπό ἕνα μήνα μᾶς ἐπισκέφτηκε μία κοπέλα ὄχι Ταϊβανέζα. Στή χώρα της  ἀπαγορεύεται ὁ Χριστιανισμός. Ἔμεινε κοντά μας περίπου μία ἑβδομάδα καί μάλιστα εἶχε νοικιάσει ἕνα δωμάτιο στήν περιοχή μας λίγα τετράγωνα πιό κάτω. Εἶχε προετοιμάσει τήν παραμονή της χωρίς νά μᾶς ἐπιβαρύνει σέ τίποτα. Ἐρχόταν ἁπλά κάθε πρωί στήν Ἐκκλησία γιά νά μᾶς γνωρίσει καλύτερα.

Εἶναι τό μοναδικό παιδί μίας οἰκογένειας καί αὐτό διότι δέν ἐπιτρέπεται ἡ ἀπόκτηση δεύτερου τέκνου. Δυστυχῶς  στήν πατρίδα της τιμωρεῖται τό ζευγάρι, ἄν τολμήσει καί φέρει στόν κόσμο δεύτερο παιδί. Κάποια στιγμή θά ἤθελα νά γράψω γιά τό τερατῶδες ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων στήν Ἄπω Ἀνατολή καί γιά τή σιωπηλή γενοκτονία ἑκατομμυρίων παιδιῶν.

Ἐρευνώντας μόνη της μέσα ἀπό τό διαδίκτυο, γνώρισε τόν Χριστιανισμό. Ἀποφάσισε λοιπόν νά ξενιτευτεῖ σέ ἄλλο κράτος, στό Λάος, γιά νά μπορεῖ ἐλεύθερα νά λατρεύει τόν Χριστό. Στήν Ταϊβάν δέν μποροῦσε νά ἔρθει ἐξ ἀρχῆς, διότι δέν τῆς χορηγεῖτο βίζα. Στό Λάος ξεκίνησε μία καινούργια ζωή ἀπό τό μηδέν. Σπούδασε καθηγήτρια ἀγγλικῶν, δουλεύοντας σκληρά, γιά νά βγάζει τό ψωμί της καί νά μπορεῖ νά εἶναι ἐλεύθερη.

Δέν ξέρω πόσοι ἀπό μᾶς θά μποροῦσαν νά κάνουν μία τέτοια θυσία. Στήν πατρίδα της εἶχε καί καλή δουλειά καί χρήματα ἀπό τούς γονεῖς. Θά μποροῦσε νά κάνει μία ὑπέροχη οἰκογένεια μέ κάποιον νέο ἀπό τούς πολλούς φίλους πού εἶχε. Ὅμως αὐτή τά ἐγκατέλειψε ὅλα γιά τόν Χριστό. Διάλεξε ἕναν διαφορετικό δρόμο. Ἡ πολλή ἀγάπη γιά τόν Χριστό εἶναι πού τήν ἱκανώνει νά κάνει τέτοια θυσία! Θυσία χωρίς καθοδήγηση καί κρατούμενα.

Ομολογία Γιάννη Ιωαννίδη: «Ο πνευματικός μου με βοήθησε τότε που έβριζα»



Περίοπτη θέση στη μακρόχρονη ιστορία της ελληνικής καλαθοσφαίρισης κατέχει ο Γιάννης Ιωαννίδης.

Η πλειονότητα των φιλάθλων -ανεξαρτήτως των προτιμήσεών τους- αναγνωρίζει τον κ. Ιωαννίδη ως έναν από τους μεγαλύτερους προπονητές που συνέβαλαν στην ανάπτυξη του ελληνικού μπάσκετ.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί αναφέρεται στη θρησκευτικότητά του, στην αγάπη του προς την Εκκλησία, στις επισκέψεις του στο Άγιον Όρος, αλλά και στο πώς έχει επηρεάσει η θρησκευτική πίστη τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του.

Έχετε κερδίσει την αγάπη του κόσμου μέσα από την προσφορά σας στον χώρο του αθλητισμού, αλλά λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τη βαθιά θρησκευτικότητα η οποία χαρακτηρίζει τη ζωή σας.

Γνωρίζω την αγάπη του κόσμου και είμαι πολύ χαρούμενος για το δώρο αυτό. Κερδίσαμε πολλά από το άθλημα που αγαπάμε και η ζωή μας τα έφερε όλα δεξιά. Επομένως, επειδή υπάρχουν μεγάλες ανάγκες σε φτωχούς ανθρώπους και έχουμε υποχρέωση να βοηθάμε όπου μπορούμε, διοργανώνουμε αγώνες μπάσκετ για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αυτό που δίνεις στη ζωή θα πάρεις: Θα δώσεις αγάπη; Θα πάρεις αγάπη! Θα δώσεις πρόβλημα; Θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα! Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για την αγάπη που βρίσκουμε όπου και εάν πηγαίνουμε με τους υπόλοιπους παλαίμαχους μπασκετμπολίστες. Δεν έχω κάτι άλλο, για να το κρύψω – είμαι αυτός που είμαι. Ναι, είμαι άνθρωπος με θρησκευτική πίστη και ξέρω πως, όταν πιστεύεις και προσπαθείς, όλα θα σου έρθουν καλά! Θα σου έρθουν πλουσιοπάροχα, ειδικά τα πνευματικά και όχι τα υλικά πράγματα!

Η θρησκευτικότητα θέτει σε κίνηση και τη φιλανθρωπική δράση.
Είσαι εμπλουτισμένος από την αγάπη και την όρεξη να βοηθήσεις κάποιους ανθρώπους. Αυτά όλα από πού τα κερδίζεις; Γιατί ένας έχει πίστη και λέει «η πίστη βουνά κινεί» και ο άλλος δεν πιστεύει; Ήταν δύο αδέλφια, που τα γνωρίζω και μιλούσαμε για διάφορα πράγματα. Ο ένας από τους δύο πίστευε πάρα πολύ, ενώ ο άλλος όχι. Εκεί, λοιπόν, που μιλούσαμε, μπαίνει ο αδελφός του, ακούει τη συζήτησή μας και μας λέει ότι δεν πιστεύει. «Μην πιστεύεις! Εσύ θέλεις να μένεις μόνος σου» του απαντώ και συνεχίζω: «Εμείς όμως θέλουμε να έχουμε παρέα, η παρέα πάντα βοηθά. Όταν, βέβαια, η παρέα και τα θεία είναι σωστά. Εσύ όμως θέλεις να πολεμάς μόνος σου! Πολέμησε…» Η θρησκευτική πίστη είναι η ωραιότερη συντροφιά που θα μπορούσε να τύχει στον άνθρωπο.

«Δε μας κάνει» ο Χριστός, τα εύκολα προτιμάμε…


του Ιάσωνα Ιερομονάχου

σχόλιο στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής 6 Νοεμβρίου 2016 (Ανάσταση κόρης Ιάειρου-Θεραπεία Αιμορροούσης, Λουκ. η’ 41-56)


Η διαδρομή που έκανε ο Χριστός για να πάει να βρει τη νεκρή κόρη του Ιάειρου είναι μια σύνοψη της φανέρωσης του Θεού στον καθένα. Βλέπεις ολόκληρο Θεό να περπατά μεταξύ των ανθρώπων.

Ολόκληρο Θεό να πορεύεται μες τον συνωστισμό: Αυτός είναι που περνά ανάμεσά μας, μέσα στο “μπούγιο” των ανώνυμων ανθρώπων, ο επώνυμος Ιησούς Χριστός, τέλειος Θεός, η Σοφία και η Δύναμη του Θεού, ως τέλειος άνθρωπος μες τους ανθρώπους. Πηγαίνει ν’ αναστήσει εσένα κι εμένα. Δεν σπεύδει απλώς. Έρχεται προς τον καθένα μας και τρέχει απ’ τον ύπνο να μας σηκώσει.

Ο κόρη του Ιάειρου είμαστε όλοι: στ’ αλήθεια, χωρίς Ανάσταση δε ζούμε. Απ’ τη μια, γινόμαστε σα το νεκρό κορίτσι κι απ’ την άλλη γινόμαστε ένα με το τσούρμο των ανθρώπων. Περνά ο Χριστός από δίπλα μας κι είναι σα να μην έγινε τίποτε! Μας αγγίζει μα… δεν καταλαβαίνουμε τίποτε! Μας μιλά… Και; Με την στάση μας απαντάμε εκείνο το ωχαδερφιστικό “πήγαινε πιο ‘κει, δεν μου κάνεις. Δε μου κάνεις γιατί με φέρνεις αντιμέτωπο με την αλήθεια μου, μου ρίχνεις φως στα σκοτάδια μου”. Προτιμάμε τα σκοτάδια γιατί είναι πιο εύκολα. Μέσα ‘κει κρύβεις. Το φως πάντα ξεδιαλύνει τα πράγματα.

Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου..(Αφιέρωστε 2 λεπτά και διάβαστε το θα σας ωφελήσει)





Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου..(Αφιέρωστε 2 λεπτά και διάβαστε το θα σας ωφελήσει)
Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου… Σκέψου ποιος είσαι, τι κάνεις, πώς πορεύεσαι στη ζωή σου.
Σκέψου το πώς κύλησε η μέρα και πώς εσύ αντέδρασες σε κάθε γεγονός. Σκέψου πως ο Κύριος σε άφησε να ζήσεις και αυτή τη μέρα… Σου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να Τον πλησιάσεις…
Μετά βγες απ’ τον εαυτό σου και σκέψου λίγο τους άλλους. Εσύ έχεις το σπίτι σου, το κρεβάτι σου… Όμως, κάποια παιδιά δεν έχουν να φάνε. Σκέψου πόσοι άνθρωποι περιφέρονται απελπισμένοι στους δρόμους. Αυτή την στιγμή. Άστεγοι, φτωχοί, πεινασμένοι, παιδιά μπλεγμένα στα ναρκωτικά, στο περιθώριο…

Ο διάλογος του Σωκράτη με έναν φιλόσοφο για την αξία της Πίστεως! - Πρέπει να διαβαστεί


Ἦλθε τώρα στόν νοῦ μου ἕνας φιλόσοφος, ὁ ὁποῖος ἐπῆγε στόν Σωκράτη, πού ἦταν κι αὐτός φιλόσοφος τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος. Αὐτός εἶχε μία γυναῖκα πολύ ταλαντοῦχα. Ἄρχισε λοιπόν νά τόν ἐρωτᾶ:

-Κύριε φιλόσοφε, ἔχω μία σπουδαία καί ὄμορφη γυναῖκα.

Ὁ Σωκράτης ἐκείνη τήν στιγμή ἦταν στό τραπέζι του μ᾿ ἕνα μολύβι στό χέρι καί χαρτί καί ἔγραφε ἕνα μηδενικό.

-Ἡ γυναῖκα μου κατάγεται ἀπό μεγάλο γένος. Ὁ παπποῦς της ἦταν ὑπουργός.

Ὁ ἄλλος φιλόσοφος ἔγραψε ἄλλο ἕνα μηδενικό.

-Ἡ γυναῖκα μου εἶναι ὑγιής, ὅπως τό αὐγό. Δέν ἦταν ποτέ ἀσθενής καί οὔτε τώρα τήν ἔχει πειράξει κάποια ἀσθένεια.

Ὁ Σωκράτης ἔγραψε ἕνα ἀκόμη μηδενικό.

-Ἡ γυναῖκα μου εἶναι πολύ μορφωμένη.

Ὁ Σωκράτης ἔγραψε ἀκόμη ἕνα μηδενικό κοντά στά ἄλλα.

-Ἡ γυναῖκα μου ξέρει νά ἀσχολῆται μέ τό νοικοκυριό τοῦ σπιτιοῦ, νά κάνη διαφόρων εἰδῶν πίττες καί ψωμί ἐπάνω σέ μεγάλο τραπέζι!

Ο καθρέφτης και η Παναγία


Μαμά, μαζί με τα άλλα που θα με στείλεις, να με στείλεις και ένα καθρεφτάκι.

Το ήθελε η κόρη για να φτιάχνει το μαλλί της και να περιποιείται το πρόσωπο της. 

Πράγματι η μητέρα της έστειλε έναν διπλωμένο καθρέφτη. Και όταν η κόρη ξεδίπλωσε το καθρέφτη, είδε την Παναγία , και της έγραφε η μάνα της: Με βάση αυτόν τον καθρέφτη να φτιάχνεσαι, παιδί μου! 

Να καθρεφτίζεσαι πάντα με βάση και πρότυπο την Παναγία μας.

Από τον Αείμνηστο Δημήτριο Παναγόπου

πηγή: euxh.gr

Διδακτική διήγηση για όσους «σκοτώνουν» τον πολύτιμο χρόνο τους



Ζούσε στους πρώτους αιώνας ένας μοναχός, ό οποίος όσες φορές τον ερωτούσε ό Ηγούμενος του:

«Πώς πηγαίνει; στην υγεία σου, αδελφέ;».

Αυτός πάντοτε παραπονιόταν ότι ήταν κατάκοπος από την πολλή εργασία.

Ακούγοντας καθημερινώς ό Ηγούμενος το ίδιο παράπονο ερώτησε κάποια ημέρα τον Μοναχό:

«Τι είδους εργασία κάμνεις και κοπιάζεις τόσον πολύ, αδελφέ;»

Και ό Μοναχός απάντησε: Άγιε Ηγούμενε έχω τόσες εργασίες κάθε ημέρα και νύκτα, ώστε οί δυνάμεις μου δεν θα έφθαναν γι’ αυτές, εάν ό Θεός δεν με βοηθούσε

Πρώτον, έχω δύο γεράκια, τα οποία προσπαθώ να κρατώ δέσμια και να τα εξημερώνω.

Δεύτερον, έχω δύο λαγούς, τους οποίους φυλάγω για να μη φύγουν.

Τρίτον, έχω δύο βόδια, τα οποία επιβλέπω για να εργάζονται.

Τέταρτον, έχω ένα λύκο τον οποίον προσέχω δια να μη βλάψει κανένα.

Πέμπτον, έχω ένα λιοντάρι, το οποίο προσπαθώ να κατανικήσω, και

Έκτον, έχω ένα ασθενή, τον οποίον πρέπει πάντοτε να τον περιποιούμαι.

Ό Ηγούμενος αφού άκουσε αυτά γέλασε λίγο και είπε στον Μοναχό:

Αυτά. παιδί μου, δεν γίνονται, διότι είναι αδύνατον να εκτελεί κανείς τόσες εργασίες.

Και όμως, σεβαστέ μου πάτερ, απάντησε ό Μοναχός, σου είπα την αλήθεια.

Και ό Ηγούμενος, ό οποίος νόμιζε μέχρι ένα βαθμό επιπόλαια και χωρίς περιεχόμενο τα λόγια του Μοναχού, είπε: Εξήγησέ μου, παιδί μου, την παραβολή.
Και ό Μοναχός απάντησε:

Υπάρχουν άραγε τα ιερά λείψανα των αγίων Νηπίων;


Φωτογραφία του Panteleimon Krouskos.
Στον Ναό , πίσω από την Βασιλική της Γέννησης στην αγία Βηθλεέμ. Κατεβαίνοντας στο παρεκκλήσιο αυτό, σε συνεπαίρνει μια ευωδία από τα ιερά λείψανα των αγίων Νηπίων, πού φυλάσσονται εκεί.Πλάι στο λίκνο του Χριστού έβαλαν το επιτάφιο των νηπίων, να θυμίζει την κακία του κόσμου που θέλησε να σβήσει το φως και δεν μπόρεσε. Έπειτα η επαφή σου με την τεράστια εικόνα της βρεφοκτονίας και τα άγια λειψανάκια των παιδιών αυτών, σου φέρνει δάκρυα στα μάτια. Πανταχού της οικουμένης και όλους τους καιρούς σκοτώνουν τους μικρούς και τους αδύναμους. Θυμάσαι την θηριώδη παράνοια του Ηρώδη. Όλη η εκδίκηση της εξουσίας ξέσπασε πάνω στα τρυφερά αυτά κοκαλάκια.Είναι σαν να βλέπεις όλο το άδικο του κόσμου να στέκεται βουβό και παραπονεμένο μπροστά σου. Τί να πείς;

Εγκύκλιος Χριστουγέννων Μητροπολίτου Ναυπάκτου: Η Γέννηση του Χριστού και η κατά Χάρη υιοθεσία (2016-2017)



Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ κατά Χάρη υἱοθεσία - Ἐγκύκλιος Χριστουγέννων
Τό νόημα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων καθορίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι τό ζωντανό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καί ὄχι ἀπό τήν κοσμική νοοτροπία καί ἀπό διδασκαλίες ἀνθρώπινες. Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν ὑμνογραφία της, τήν ἁγιογραφία της καί τήν διδασκαλία της μᾶς ἀναλύει ποιό εἶναι τό βαθύτερο νόημα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, καί μέ αὐτόν τόν τρόπο μᾶς καθοδηγεῖ γιά νά εἴμαστε καί ἐμεῖς ζωντανά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Μέσα σέ αὐτήν τήν προοπτική ἡ Ἐκκλησία καθόρισε νά ἀναγινώσκεται τό κατάλληλο ἀποστολικό καί εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, κατά τήν θεία Λειτουργία τῶν Χριστουγέννων.

Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μᾶς παρουσιάζει τόν σκοπό τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ υἱοθεσία μας, δηλαδή νά γίνουμε κατά Χάρη υἱοί τοῦ Θεοῦ. Καί τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στήν προσκύνηση τῶν Μάγων, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν ἀπό τήν Ἀνατολή, ὁδηγούμενοι ἀπό τό ἀστέρι, καί παρά τίς δυσκολίες, ἔφθασαν στήν Βηθλεέμ καί προσέφεραν στόν Χριστό τά πολύτιμα δῶρα τῆς εὐλάβειάς τους, ἤτοι χρυσό, λίβανο καί σμύρνα.

Θά κάνω λίγα θεολογικά σχόλια πάνω στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, πού δείχνει πῶς καί ἐμεῖς θά γευθοῦμε τούς καρπούς τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, πῶς θά ἀποκτήσουμε τήν κατά Χάρη υἱοθεσία.

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

Πώς βραβεύει ο Χριστός εκείνους που κάνουν υπομονή;




«Ένας γέροντας μου διηγήθηκε το εξής: Στην Κρήτη, στο χωριό του, στη γειτονιά του, μια γυναίκα πολύ υπέφερε από τον άνδρα της. Ήσαν φτωχοί, πάμφτωχοι. Ο άνδρας ήτο καπνιστής μανιώδης, και όταν δεν είχε τσιγάρο, στη γυναίκα του ξεθύμαινε. Πολύ ξύλο της έδινε.




Μια βραδιά πήγε στο σπίτι του και εκτύπησε τη γυναίκα του πολύ. Η Μαρία όμως, έτσι λεγόταν η γυναίκα του, υπέμενε γενναίως και όλο την Παναγία επεκαλείτο. Τα μεσάνυχτα σηκώθηκε, λούστηκε, χτενίστηκε, φόρεσε τα καλά της ρούχα, και πλάγιασε, για να μην ξυπνήσει πλέον. Απέθανε. Όταν μετά από έναν χρόνο την έκαμαν ανακομιδή, όλος ο τόπος ευωδίασε! Δεν είχαν φθάσει ακόμη σκάπτοντας στα οστά της και μια άρρητος ευωδία εξήλθε.

«Ελληνορθόδοξη ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» (Ε.Π.Ο.)



Η «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια» (Ε.Π.Ο.) είναι Τριμηνιαίο δημοσιογραφικό όργανο της «Πανελλήνιας Ενώσεως Φίλων των Πολυτέκνων» (Π.Ε.ΦΙ.Π.). 

ΙΔΡΥΤΗΣ: Αγιορείτης Μοναχός π. Νικόδημος Μπιλάλης (+ 2014)
Εκδότης: Αντώνιος Ε. Αντωνίου, τ. Διευθυντής Εμπορικής Τραπέζης, Πρόεδρος Π.Ε.ΦΙ.Π.
Η Ε.Π.Ο. συντάσσεται από επιτροπή.
Διευθυντής συντάξεως: Ιωάννης Γ. Θαλασσινός, μαθηματικός-συγγραφέας, Διευθυντής της Π.Ε.ΦΙ.Π.
Η «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια» αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ σε όσους τη ζητήσουν, αλλά και διανέμεται ΔΩΡΕΑΝ διά μέσου των Ι. Ναών, με ευλογιά-άδεια της Εκκλησιάς μας. Δεκτές οι προαιρετικές Εισφορές-Δωρεές.
Ηλεκτρονική διεύθυνση: http://pefip.gr/

Περιοδικό Πολύτεκνη οικογένεια τεύχος 155/2017 Περιοδικό Πολύτεκνη οικογένεια τεύχος 155/2017
(Αρχείο pdf πατήστε πάνω στο αρχείο για να το κατεβάσετε)
Περιοδικό Πολύτεκνη οικογένεια τεύχος 153/2017 Περιοδικό Πολύτεκνη οικογένεια τεύχος 153/2017
(Αρχείο pdf πατήστε πάνω στο αρχείο για να το κατεβάσετε)

«Σε παρακαλώ γέροντα, προσευχήσου για μένα»


Σε μια μικρή συνάθροιση με λαϊκούς, ένας ευλαβής νέος είπε στον Γέροντα Αρσένιο τον Σπηλαιώτη:

– Παππού, σε παρακαλώ να εύχεσαι και για μένα.
– Πώς σε λένε;

– Με λένε Ανδρέα.
– Εγώ να εύχομαι για τον Ανδρέα, αλλά για να πιάσει η δική μου προσευχή πρέπει να ενδιαφέρεται και να εύχεται και ο Ανδρέας για τον εαυτόν του. Ο Άγιος Αντώνιος λέγει, «ούτε εγώ σ΄ ελεώ ούτε ο Θεός σ΄ ελεεί, αν δεν ελεήσεις εσύ πρώτα τον εαυτόν σου».

– Δηλαδή, Γέροντα;
– Μα δεν το καταλαβαίνεις; Καλά. τότε να σου πω κάτι που συνέβη εδώ, επί των ημερών μου. Πέρασε ένας προσκυνητής από την έρημο ψάχνοντας αγίους, όπως κι εσύ τώρα, για να του κάνουν προσευχή.

Πως νηστεύουμε τις επόμενες ημέρες έως την Πρωτοχρονιά


Χριστός Ετέχθη και πολλοί μας ρωτούν τι προβλέπει το νηστειοδρόμιο της Εκκλησίας μας για τις επόμενες ημέρες και έως την Πρωτοχρονιά.
Καταρχάς θα θέλαμε να πούμε πως η Εκκλησία και η Ιερά Παράδοση της εφαρμόζει τις νηστείες στο πλαίσιο του αγώνα κατά των παθών.
Το σκεπτικό της νηστείας είναι παθοκτόνο και όχι ανθρωποκτόνο γι’ αυτό πάντα η νηστεία θα πρέπει να γίνεται πάντα με την ευχή αλλά και τις συμβουλές του πνευματικού πατέρα μας καθώς πολλοί αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας και είναι απαραίτητη η καθοδήγηση ώστε να αποφευχθούν περαιτέρω προβλήματα.

Πως ο Άγγελος του σπιτιού προστατεύει την οικογένεια μας


Με ποιον τρόπο ο Άγγελος του σπιτιού μας, προστατεύει εμάς και την οικογένεια μας , τι πρέπει να κάνουμε και ποιοι είναι οι κίνδυνοι που παραμονεύουν;
Ο άγγελος του σπιτιού προστατεύει τον ιερό αυτό χώρο που στεγάζει τις εικόνες του Θεού, αλλά και όσους ζουν μέσα σ’ αυτό, ακόμη και αν δεν έχουν λάβει το Άγιο βάπτισμα, όπως είναι τα αβάπτιστα παιδιά των χριστιανών, αλλά και όσους ζουν σύμφωνα με τους νόμους του Θεού, αλλά δεν γνώρισαν ακόμη την ορθή πίστη.
Δεν επιτρέπει στα πονηρά πνεύματα να μπουν μέσα και να πειράξουν την οικογενειακή θαλπωρή, αν οι ίδιοι οι κάτοικοι του χώρου δεν το επιτρέψουν με τη ζωή τους. Είναι διαταγμένος από τον Θεό, κάθε άγγελος που προστατεύει ένα σπίτι, αν δει στις ψυχές των ανθρώπων, απλότητα και ευγένεια, στοιχεία που δηλώνουν πως είναι παιδιά δικά Του, όχι απλά να προστατεύουν αυτόν τον οίκο από πονηρά πνεύματα, αλλά να απομακρύνουν και φθονερούς ανθρώπους σταλμένους από τον Εωσφόρο, που θα ήθελαν να μπουν και να κάνουν κακό.

Γέροντας Γρηγόριος Δοχειαρίου: Μη μπερδεύετε τα καζάνια



Αποτέλεσμα εικόνας για Γρηγορίου, Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου Ἁγ. Ὄρους

Μη μπερδεύετε τα καζάνια
Αρχιμ. Γρηγόριος,  Καθηγούμενος Ι.Μ. Δοχειαρίου Αγίου Όρους
Ἄλλο εἶναι τὸ καζάνι γιὰ τὸ φαγητό, ἄλλο εἶναι γιὰ τὰ χόρτα, ἄλλο εἶναι γιὰ τὴν μπουγάδα, ἄλλο τὸ καζάνι τοῦ τυροκομείου – αὐτὸ ἔχει εἰδικὴ κατασκευή· αὐτὸς ποὺ πήγαινε νὰ παραγγείλη καζάνι γιὰ τυροκομεῖο, χαρακτηριστικὰ ζητοῦσε «νὰ εἶναι ἀπὸ κάτω ὅπως ὁ κουμπὲς τῆς ἐκκλησίας»– ἄλλο τὸ καζάνι γιὰ τὸ τσίπουρο –εἶχε κι αὐτὸ εἰδικὴ κατασκευή· τὸ χαρακτηριστικό του ἦταν ὁ λουλᾶς– καὶ ἄλλο τὸ καζάνι ποὺ βράζει τὸ νερὸ γιὰ νὰ βαπτισθοῦμε.
Στὴν πατρίδα μου δὲν πρόσεχαν μόνον τὰ καζάνια. Πρόσεχαν καὶ τοὺς καπνοδόχους. Καὶ λέγαν μεταξύ τους οἱ ἐργάτριες τοῦ καλοῦ: «Πολὺ καπνὸ ἔχει τὸ τζάκι τοῦ γείτονα· σίγουρα θὰ βράζη νερὸ γιὰ μπουγάδα ἢ γιὰ χόρτα». Ὅταν ὅμως ὁ καπνὸς ἐξήρχετο σιγανά-σιγανά, σήμαινε ὅτι κάτι σπουδαῖο μαγειρεύει καὶ ἡ εὐωδιὰ τοῦ φαγητοῦ, στὴν ὁποία μετείχαμε ὅλοι, ἐκάλυπτε ὅλες τὶς μυρωδιὲς τῆς γειτονιᾶς.

Ὅταν ἡ καλὴ μάμμη καβούρντιζε τὸ κρεμμύδι, μόλις ρόδιζε, ἔβαζε λίγο στὸ κουτάλι κι ἔβγαινε στὴν γειτονιά, μήπως ὑπῆρχε καμμία ἔγκυος γυναίκα καὶ τῆς μύρισε τὸ κρεμμύδι. Θεωρούσανε τόσο δυνατὴ τὴν ὀσμὴ αὐτὴν, ποὺ πιστεύανε ὅτι, ἐὰν δὲν δοκίμαζε ἡ ἐγκυμονοῦσα, θά ᾽χανε τὸ παιδί. Γιὰ νὰ μὴ φέρη λοιπὸν κρῖμα, ἐξήρχετο μὲ τὶς τρύπιες παντόφλες, κρατώντας τὸ κουτάλι μὲ τὸ κρεμμύδι. Αὐτὸ εἶναι ἡ ἀκρίβεια τῆς ζωῆς. Μόνον μία εὐαίσθητη ψυχὴ μπορεῖ νὰ καταλάβη τὸ μυστήριο ποὺ ἐπιτελοῦσε αὐτὴ ἡ γιαγιά. Καὶ μάλιστα λέγαν ὅτι οἱ μυρωδιὲς αὐτὲς ἐπηρεάζουν πολὺ περισσότερο τὸ ἀρσενικὸ ἔμβρυο.
Οἱ παλιοὶ αὐτοὶ ἀνθρῶποι ποὺ ἔβλεπαν τὴν γιαγιὰ μὲ τὸ κουτάλι, τῆς ἔλεγαν:
– Πήγαινε, γιαγιά, στὸ σπίτι σου· δὲν κυοφορεῖται πουθενὰ πιὰ παιδί.
– Δὲν ἀκοῦς, γιαγιά, τὶ σοῦ λέει ἡ γειτονιά;

ΑΠΑΝΤΑ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ Για ποιο λόγο ανάβουμε κερί στην εκκλησία;



Αποτέλεσμα εικόνας για ΚΕΡΙ


Για ποιο λόγο ανάβουμε κερί στην εκκλησία; Υπάρχει ιδιαίτερος συμβολισμός στο άναμμά του; Ερωτήματα, στα οποία δίνει απάντηση στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης Χρυσόστομος, ο οποίος επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι η συνήθεια του ανάμματος περιέχει βαθύτατο συμβολισμό και ότι αποτελεί μια σημαντική κίνηση του ανθρώπου στην αναζήτηση του θείου να επικοινωνήσει με τον Θεό.

Μια από τις ευλογημένες συνήθειες των πιστών όταν εισέρχονται στον ναό είναι να παίρνουν ένα ή περισσότερα κεριά, να τα ανάβουν στην ορισμένη θέση (μανουάλι) και κατόπιν να προσκυνούν τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και του αγίου του ναού. Αυτή η συνήθεια, που ίσως τις περισσότερες φορές γίνεται μηχανικά, περιέχει βαθύτατο συμβολισμό. Καθετί που υπάρχει ή συμβαίνει στον Ιερό Ναό και στη Λατρεία της Εκκλησίας μας εγκρύπτει συμβολισμούς για να μας υπενθυμίζει τόσο γεγονότα της επίγειας ζωής του Κυρίου μας όσο και την υποχρέωση του πιστού να μη ραθυμεί, να μην εγκαταλείπεται στη βιοτική ραστώνη, αλλά να αφυπνίζεται πνευματικά αναλαμβάνοντας τα πνευματικά όπλα που η Εκκλησία μας του χορηγεί στον πνευματικό αγώνα», τονίζει ο ποιμενάρχης Νικοπόλεως και Πρεβέζης.
Στο ερώτημα τι συμβολίζει το κερί, επικαλείται απαντήσεις που δίνουν οι Πατέρες της Εκκλησίας. Χαρακτηριστικά, σημειώνει:

Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017

Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και χίλια βάσανα να υποφέρω δεν με πειράζει…



Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος
και χίλια βάσανα να υποφέρω δεν με πειράζει…
Αγαπητοί αδελφοί, έχουμε λαμπρά παραδείγματα Χριστιανών στην Ιεραποστολή μας που πραγματικά είναι άξια προς μίμηση και έχουν να μας διδάξουν πολλά. Υπάρχουν νεοφώτιστοι στο Μαλάουι, εκτός από τους ιερείς μας, που με τη συμπεριφορά τους πραγματικά μας έχουν τραβήξει την προσοχή και μας έχουν συγκινήσει.

Ένας από αυτούς είναι και ο Μηνάς. Όταν τον γνωρίσαμε πριν από έξι χρόνια, δεν ήταν ανάπηρος. Περπατούσε κανονικά, παρόλο που μας έλεγε συχνά ότι πονούσε πολύ στα πόδια. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τι έχει. Ο πόνος δυνάμωνε, παράλληλα όμως αύξανε και η υπομονή του Μηνά. Ώσπου ήρθε εκείνη η ευλογημένη ώρα, η σημαντικότερη της ζωής του, που βαπτίστηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Η χαρά του ήταν μεγάλη. Από τη μία οι πόνοι στα πόδια, από την άλλη η χαρά της ψυχής. Είχε εσωτερική χαρά, που δεν μπορούσε να την εξωτερικεύσει. Άρχισε μία συνειδητή χριστιανική ζωή. Ερχόταν ανελλιπώς στη Θεία Λειτουργία, την οποία παρακολουθούσε με μεγάλη προσήλωση και λαχτάρα. Μετά από λίγο διάστημα, όμως, η υγεία του επιδεινώθηκε και δεν μπορούσε να σηκωθεί ούτε κατά την ανάγνωση του Ευαγγελίου. Τα πόδια του δεν τον «άκουγαν» πλέον και στενοχωριόταν. Ο Μηνάς έμεινε τελείως ανάπηρος. Αποκούμπι του ένα μεταχειρισμένο παλιό αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό είναι το κάθισμά του και η ξεκούρασή του.

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Μητροπολίτου Πιεραιώς κ. Σεραφείμ - Ποιμαντορική Εγκύκλιος Χριστουγέννων 2017



ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2017
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΦΑΛΗΡΟΥ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ
ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ
ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ
ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΟΧΡΙΣΤΟΝ ΠΛΗΡΩΜΑ
ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ   
* * * * * *
Τέκνα μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,
Τὸν Ἀστέρα οἱ Μάγοι ἰδόντες, τρόπῳ ξένῳ,
τούτῳ παρείποντο, τὸν τεχθέντα ἐπιζητοῦντες,
ὃν εὑρόντες δώροις ἐτίμησαν, χρυσῷ καὶ λιβάνῳ, καὶ σμύρνῃ βοῶντες·
Δόξα ἐν ὑψίστοις τῷ τεχθέντι Θεῷ.
Κατά τήν παμμεγίστη Ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἡ Ἁγία Ἐκκλησία ὅρισε, ἰδιαίτερη μνεία καί ἀναφορά, ἐπαινετική καί μιμητική, νά γίνεται στά πρόσωπα τῶν τριῶν Μάγων, τῶν προσκυνησάντων τό θεῖο βρέφος, τό ἐπαναπαυόμενο στίς ἀγκάλες τῆς ἁγίας αὐτοῦ Μητρός.

Τόσο ἡ ὑμνολογία ὅσο καί οἱ εἰκονογραφικές παραστάσεις τῆς Ἑορτῆς, προβάλουν τίς σεβάσμιες μορφές τους. Παρουσιάζονται συνήθως ἐν πορεία, ἄλλοτε νά πεζοποροῦν, ἄλλοτε νά ἱππεύουν, ἀκολουθώντας ὡς ὁδοδείκτη τό Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ. Συχνά Ἄγγελος Κυρίου προπορεύεται ἔμπροσθεν αὐτῶν καί τούς καθοδηγεῖ. Κρατοῦν δῶρα γιά τόν ἄγνωστο Βασιλέα πού ἀναζητοῦν, χρυσό καί λίβανο καί σμύρνα. Κι ὅταν συναντοῦν τό «νέο παιδίον, τόν πρό αἰώνων Θεό» ἀγκαλοφορούμενο ὑπό τῆς Παρθένου Μητρός Του, πέφτουν καί Τόν προσκυνοῦν• ἐκεῖνοι οἱ σοφοί καί οἱ σπουδαῖοι του κόσμου, Αὐτόν πού ἦρθε ταπεινά καί παράδοξα νά οἰκονομήσει τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους.

Τούτη τήν ἐξέχουσα θέση καταλαμβάνουν οἱ Μάγοι οἱ ἐξ Ἀνατολῶν κατά τήν σημερινή Ἑορτή τῆς τοῦ Χριστοῦ γεννήσεως, καί φρονοῦμε πώς τοῦτο δέν ἐπιτάσσεται μόνο ἀπό τή βιβλική διήγηση, ἀλλά καί ἀπό τή σημασία τῆς ἀναζήτησης καί τῆς προσκύνησής τους. Ἡ συνάντηση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν ζῶντα Θεό, σέ κάθε ἐποχή, ἀποτελεῖ τό σκοπό τῆς ὕπαρξης καί τῆς ζωῆς. Γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία ἀναδεικνύει πάντα τίς προϋποθέσεις τούτης τῆς συνάντησης, τούτης τῆς σχέσης μεταξύ του ἀνθρώπου καί τοῦ Θεοῦ, ἔτσι ὅπως τή βίωσαν μορφές ἅγιες ἀνά τούς αἰῶνες, μέ σκοπό νά ὠφεληθοῦμε καί ἐμεῖς στή δική μας πορεία πρός προσκύνηση τοῦ Σαρκωμένου Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Τί συμβόλιζαν τα Τίμια Δώρα των Μάγων


δώρα

TΑ ΤΊΜΙΑ ΔΏΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΆΓΟΙ ΕΜΦΑΝΊΖΟΝΤΑΙ ΜΌΝΟ ΣΤΟ ΚΑΤΆ ΜΑΤΘΑΊΟΝ ΕΥΑΓΓΈΛΙΟ. Ο ΜΑΤΘΑΊΟΣ ΑΠΕΥΘΥΝΌΤΑΝ ΣΤΟΥΣ ΕΞ ΙΟΥΔΑΊΩΝ ΠΡΟΣΉΛΥΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΎΣ ΚΑΙ ΕΊΧΕ ΣΤΌΧΟ ΝΑ ΕΞΑΛΕΊΨΕΙ ΚΆΘΕ ΑΜΦΙΒΟΛΊΑ ΠΕΡΊ ΤΟΥ ΙΗΣΟΎ ΩΣ ΑΝΑΜΕΝΌΜΕΝΟΥ ΜΕΣΣΊΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΏΣΕΙ ΌΤΙ ΉΤΑΝ ΣΤΑΛΜΈΝΟΣ ΑΠΌ ΤΟΝ ΘΕΌ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΏΣΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΊΕΣ ΤΩΝ ΓΡΑΦΏΝ.


Τα Τίμια Δώρα που έφεραν οι σοφοί της ανατολής στο βασιλιά που είχε μόλις γεννηθεί ήταν χρυσός, λιβάνι και σμύρνα.
Ο Μελχιόρ έφερε τον χρυσό, που συμβόλιζε ότι το βρέφος θα γινόταν βασιλιάς. Ο Γκασπάρ έφερε το λιβάνι, σύμβολο της θείας καταγωγής. Και ο Βαλτάσαρ έφερε τη σμύρνα, η οποία συμβόλιζε τον πρόωρο θάνατο του Ιησού. Ως αντάλλαγμα για τα δώρα, οι Μάγοι ζήτησαν ένα από τα σπάργανα του βρέφους, απόδειξη για όσους δε θα τους πίστευαν, το οποίο και τους έδωσε η ίδια η Παναγία.
Μεταξύ των ποικίλων θησαυρών και πολυτίμων κειμηλίων πού με πολλή ευλάβεια φυλάσσονται στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου στο Αγιον Όρος, χωρίς αμφιβολία την πρώτη θέση καταλαμβάνουν τα Τίμια Δώρα.
Ό χρυσός βρίσκεται υπό την μορφή εικοσιοκτώ επιμελώς σκαλισμένων επιπέδων πλακιδίων, ποικίλων σχημάτων (παραλληλογράμμων, τραπεζοειδών, πολυγώνων κτλ.) και διαστάσεων περίπου 5 εκ. χ 7 εκ. Κάθε πλακίδιο έχει διαφορετικό σχέδιο πολύπλοκης καλλιτεχνικής μικροεπεξεργασίας. Ό λίβανος1 και ή σμύρνα2 διατηρούνται ως μείγμα υπό την μορφή εξήντα δύο περίπου σφαιρικών χανδρών μεγέθους μικρής ελιάς.

Κάποτε ο κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα!


Κάποτε ο κόσμος γιόρταζε Χριστούγεννα!

Κάποτε!
Τότε που είχε η ζωή σκοπό, και νόημα ο αγώνας.
 
Τότε που οι Χριστιανοί λαχταρούσαν τα Χριστούγεννα, ετοιμάζονταν για τα Χριστούγεννα: Νήστευαν τη Σαρακοστή, προσεύχονταν, εξομολογούνταν, πρόσμεναν…
 
Τότε που η δασκάλα, ο δάσκαλος κρεμούσαν απ᾿ τα χείλη τους τα μάτια των παιδιών και στάλαζαν μες στην ψυχή το όνειρο: Να ᾿μουν κι εγώ εκεί· να ᾿μουν εκεί, στη Βηθλεέμ, στο στάβλο· «να ᾿μουν του στάβλου εν’ άχυρο…»!
 
Τότε που τα παιδιά ήταν παιδιά και μελωδούσαν με τους βοσκούς τα κάλαντα μες στη νυχτιά και περπατούσαν δρόμους και στενά πάνω στων Μάγων τ᾿ άλογα.
 
Τότε που μάζευ᾿ η γιορτή τα πλοία στην Πατρίδα απ᾿ τους λωτούς της ξενιτιάς κι έφερνε σπίτι τον πατέρα, στη μαύρη μάνα το παιδί, τον άντρα στη γυναίκα.
 

Πότε καθιερώθηκαν τα Χριστούγεννα.


χριστούγεννα 

ΤΑ ΠΡΏΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΆ ΧΡΌΝΙΑ Η ΓΈΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΎΣΕ ΙΔΙΑΊΤΕΡΗ ΓΙΟΡΤΉ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΊ ΤΗΝ ΓΙΌΡΤΑΖΑΝ ΜΑΖΊ ΜΕ ΤΗ ΒΆΦΤΙΣΗ ΣΤΙΣ 6 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ. ΜΆΛΙΣΤΑ ΣΎΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΆΔΟΣΗ ΠΡΏΤΟΣ Ο ΜΈΓΑΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΙΣΆΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΊΑΣ ΤΟ ΈΤΟΣ 376 Μ.Χ ΕΚΦΏΝΗΣΕ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΟΜΙΛΊΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΉ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΈΝΝΩΝ.

Νωρίτερα πάντως το 354 μ.Χ μετά από πολλές αντιρρήσεις ορίστηκε στη Ρώμη επί Πάπα Ιουλίου Α’ σαν ημέρα γέννησης του Χριστού η 25η Δεκεμβρίου για τον εξής λόγο: Η ημέρα ήταν καθιερωμένη από τους Ρωμαίους σαν ημέρα γέννησης του Περσικού θεού Μίθρα. Οι Ρωμαίοι επιστρέφοντας από πολέμους της Ανατολής έφεραν μαζί τους την λατρεία πολλών θεών. Από τους πιο δημοφιλείς ήταν ο Μίθρας γιατί ήταν ο θεός του φωτός, του Ήλιου που μάχεται και διώχνει το σκοτάδι.
Το Γενέθλιον του είχε συνδυαστεί με τη χειμερινή τροπή του ήλιου που στις 25 Δεκεμβρίου αρχίζει να κερδίζει έδαφος και να στέκεται περισσότερο στο Ουράνιο στερέωμα.
Αυτή ήταν ημέρα χαράς για τους Ρωμαίους διότι έφευγε το σκοτάδι και ερχόταν το φως. Ήταν μέρα τόσο γιορτινή και αγαπητή που καμία προτροπή των πατέρων της Εκκλησίας δε στάθηκε ικανή να ελαττώσει τη συμμετοχή των πρώτων Χριστιανών.

Πώς ο Αγιος Νικόλαος έγινε Αϊ-Βασίλης


της Ειρήνης Μητροπούλου

Eίναι σχεδόν 6.000 χιλιόμετρα από τον Βόρειο Πόλο, αλλά ο Αϊ- Βασίλης τα διανύει σε χρόνο-μηδέν, πάνω στο έλκηθρο που το σέρνουν ζωηρά ελάφια στον βραδινό ουρανό. Με την ίδια ευκολία και ταχύτητα ανεβοκατεβαίνει από καμινάδες για να μοιράσει δώρα στα παιδιά όλου του κόσμου.

Στη δυτική παράδοση είναι ντυμένος στα κόκκινα, έχει πυκνή λευκή γενειάδα, είναι στρουμπουλός και γελάει με την καρδιά του. Αυτός είναι ο Σάντα Κλάους των Αγγλων και των Αμερικανών, ο Περ Νοέλ των Γάλλων, ο Βάιναχτσμαν των Γερμανών και πάει λέγοντας.

Αλλά ο θρύλος γεννήθηκε αλλού, κοντά στο Ντεμρέ της σημερινής Νότιας Τουρκίας. Η ιστορία ξεκινάει τον 4ο αιώνα, όταν η περιοχή ήταν γνωστή ως Μύρα της Λυκίας.

Αρχαία ερείπια μαρτυρούν τη σημασία της πόλης: ένα ρωμαϊκό αμφιθέατρο και λαξευτοί τάφοι στο βουνό, τόποι ταφής των πλούσιων κατοίκων. Εκεί λοιπόν έζησε ο Νικόλαος, Επίσκοπος Μύρων, γνωστός και αγαπητός για τις καλές του πράξεις.

Εγινε άγιος αμέσως μετά τον θάνατό του και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου δεσπόζει σήμερα στο κέντρο του Ντεμρέ. Πιστοί έρχονται από όλον τον κόσμο για να προσκηνύσουν στον εορτασμό της μνήμης του τον Δεκέμβριο.

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Γιατί οι Τρεις Μάγοι δεν ταυτίζονται με τους Αστρολόγους


Γιατί οι Τρεις Μάγοι δεν ταυτίζονται με τους Αστρολόγους
Οι αστρολόγοι επικαλούνται επίσης τους Μάγους εξ Ανατολών και το αστέρι της Βηθλεέμ. Στη Βαβυλώνα, λένε, γνώριζαν ότι η αστρική Σύνοδος των Ιχθύων επεδείκνυε ένα νέο άνδρα, που γεννιέται στις Ιουδαϊκές πόλεις της Παλαιστίνης.
 
 
Οι αστρολόγοι λένε ότι αυτό το σπάνιο ουράνιο γεγο­νός ήταν για τους σοφούς από την Ανατολή σίγουρο ση­μείο για την γέννηση ενός πνευματικού ηγέτη. Έτσι από όλο τον αστρολογικό συσχετισμό αναγνωρίσθηκε, όχι μόνο το γεγονός της γεννήσεως τού ηγέτη αυτού, αλλά προσδιορίσθηκε και η γεωγραφική θέση που επρόκειτο να γεννηθεί (Dr. Lohmer, Christus und die Astrologie, Baumgartenverlag, Warpe-Billerbeck 1955, σ. 16).
Κατ’ αρχήν στο Ματθ. β’ 1 δεν αναφέρονται μάγοι εκ Βαβυλώνος, αλλά μάγοι από ανατολών. Εδώ μπορούμε να υποθέσουμε την ανατολή τού ήλιου, μπορούμε όμως να εκλάβουμε ως ανατολάς και κάποια περιοχή που βρίσκεται ανατολικά της Ιουδαίας. Επομένως ο Ι­σχυρισμός ότι ήσαν μάγοι από την Βαβυλώνα είναι καθα­ρή φαντασία.
Οι αστρολόγοι συνδέουν το πρόσωπο τού Χριστού με τον Κυρίαρχο πάνω σε μια Εποχή ή σε ένα Κοσμι­κό Μήνα. Ο Χριστός, λέγουν, είναι ο Δάσκαλος της Εποχής των Ιχθύων. Κατά συνέπεια, με την έναρξη της Εποχής αυτής ανεμένετο από τους αστρολόγους να εμφανισθεί στη γη και ο Δάσκαλος (Αβατάρ) αυτής της εποχής, δηλαδή ο Χριστός.

Ἡ ἀγαπολογία τῶν «θεολογούντων» ἄνευ Θεοῦ(Γέροντος Ἀναστασίου Κουδουμιανού)


Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον τοῦ Γέροντος Ἀναστασίου Κουδουμιανοῦ ποὺ ἐκοιμήθη ὀσιακῶς στὶς 2 Δεκεμβρίου 2013.

 (Παράθεμα ἀπὸ συνέντευξη τοῦ Γέροντα).
Ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστὸς εἴχαμε σὰν χαρακτηριστικὸ γνώρισμα στοὺς «θεολογοῦντες» ἄνευ Θεοῦ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, στείρα ἐκνομίκευση τῆς πίστεως, τὴν ὑποκρισία θεμελιωμένη πάνω στὶς ἐξωτερικὲς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου.
Σήμερα ἔχουμε τὴν ἐκφιλοσόφηση τοῦ Εὐαγγελίου, τὸν πλήρη ἀντινομισμὸ τῆς πίστεως, τὴν ὑποκρισία βασιζομένη στὸν περὶ ἀγάπης νόμο! 
Μίας ἀγάπης ἰδεολογικοποιημένης καὶ ὄχι βιωματικῆς γιατί βασίζεται στὴν ἀμνήστευση τῶν παθῶν κατὰ ἀπομίμηση τῶν διατάξεων τοῦ βοθρικοῦ Κορανίου καὶ ὄχι στὴ μετοχὴ μέσω σταυρικῆς πορείας στὴν Ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι γνήσια Ἀγάπη. Ἔχουμε ἕνα ἐπιθετικὸ «ἀγαπισμό», γιατί εἶναι ἰδέα ποὺ κατοχυρώνει πάθη, δὲν εἶναι βίωμα ποὺ ἀποκρυπτογραφεῖ ἐσωτερικὴ ἀναγέννηση… 

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΗ





(Μία ΑΝΕΚΔΟΤΗ συγκλονιστική Αγιορείτικη ιστορία )

Ἡ παροῦσα διήγηση εἶναι μία συγκλονιστικὴ ἐμπειρία τοῦ μακαριστοῦ π.Θεόκλητου Διονυσιάτη, ὅπως τὴν  ἐμπιστεύθηκε πρὶν 38 χρόνια σχεδὸν στὸν  Ἁγιορείτη Μοναχὸ π.Κύριλλο Παντοκρατορινό, ὁ ὁποῖος μὲ δέος  καὶ νοσταλγία  πρὶν λίγες ἡμέρες μας τὴν μετέφερε.

 Από τὰ Happy Christmas  λοιπὸν τῶν «εὐτυχισμένων»  ἀνθρώπων  ἂς ταξιδεύσει φέτος ὁ λογισμός μας στ’ Ἅγιονορος ,ἐκεῖ στὰ φρικτὰ Καρούλια ,μὲ τοὺς ξυπόλυτους ἀσκητᾶς  καὶ σὲ ὅσα μας ἐξομολογιέται μὲ συγκλονισμὸ ὁ ἁγιασμένος καὶ σοφός μας π.Θεόκλητος ὁ Διονυσιάτης .

*  *  *

«ΝΕΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ τότε, κατὰ τὸ ἔτος 1941, ἐν μέσῳ τῆς κατοχῆς καὶ τοῦ  ἐνσκήψαντος δεινοῦ  χειμῶνος ,μου ἦρθε ὁ καλὸς λογισμὸς νὰ ἐπισκεφθῶ προσκυνητὴς τὰ φρικτὰ Καρούλια, νὰ κάμω καὶ ἐγὼ ἀσκητικὰ Χριστούγεννα μαζὶ μὲ τοὺς ἀετόψυχους Καλόγηρους τούτου τοῦ ἀπαράκλητου τόπου.
Τὴν εὐλογία μου τὴν ἔδωκε ἀμέσως δίχως δισταγμὸ ὁ Γέροντάς μου ,ὁ Ὀσιότατος π.Γαβριήλ, ὁ καὶ Ἡγούμενος χρηματίσας τῆς τοῦ Διονυσίου Μονῆς. Μοῦ ἔδωκε εἰσέτι καὶ λίγους ὀβολοὺς διὰ τὸ ταξίδιό μου μὲ  τὸ μοτόρι  καὶ λίγες φανέλες γιὰ νὰ ἔχω νὰ ἀλλάξω, μὲ εὐλόγησε καὶ εὐχόμενος μὲ ἔστειλε σὲ τοῦτο τὸ κατανυκτικὸ ταξίδι.
Ἔβαλα μετάνοια στὸν Γέροντά μου λοιπὸν ,φορτώθηκα τὸν ντορβά μου, κι’ἔλαβα  τὸ ραβδὶ μὲ προορισμὸ τὰ κατανυκτικὰ Καρούλια προκειμένου νὰ λάβω μέρος στὴν ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων.
 Από τὴν παραμονὴ ήδη τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν μολύβι, κ᾿ ἔπιασε να ρίχνει νερόχιονο βελονιαστὸ.   

Δεν είναι κακό…


Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός

Δέν είναι κακό τό κρασί αλλά η μέθη
– ούτε οι τροφές αλλά η γαστριμαργία
-ούτε τά χρήματα αλλά η φιλαργυρία
-ούτε η ομιλία αλλά η φλυαρία
-ούτε τά ευχάριστα τού κόσμου αλλά η υπερβολή
-ούτε η αγάπη γιά τούς δικούς μας παρά μόνο όταν γίνεται αφορμή νά μήν ευγνωμονούμε τόν Θεό
-ούτε τά ρούχα όταν τά έχουμε γιά νά σκεπαζόμαστε καί νά φυλαγόμαστε από τό κρύο καί τόν καύσωνα, αλλά τά περιττά καί τά πολυτελή

-ούτε τά σπίτια όταν τά έχουμε γιά νά φυλαγόμαστε απ’ αυτά πού μόλις είπα καί ακόμη από τούς εχθρούς, θηρία καί ανθρώπους, αλλά τά διώροφα καί τριώροφα, τά μεγάλα καί πολυδάπανα
-ούτε η ιδιοκτησία αλλά ό,τι δέν ανήκει στά απολύτως απαραίτητα
-ούτε τό νά έχουν βιβλία βλάπτει όσους επιθυμούν πολύ τήν ακτημοσύνη αλλά τό νά μήν τά χρησιμοποιούν γιά θεοπρεπή ανάγνωση
-ούτε οι φίλοι αλλά οι φίλοι πού δέν κάνουν καλό στήν ψυχή μας

-ούτε η γυναίκα είναι κάτι κακό αλλά η πορνεία
-ούτε η φυσιολογική οργή, εκείνη πού νιώθουμε εναντίον τής αμαρτιών μας, αλλά εκείνη πού νιώθουμε γιά τούς συνανθρώπους μας

Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

Εάν είσαι άνθρωπος της «αγάπης» χωρίς Θεό…


Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
 

Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσουμε τον Θεό δεν είναι να αγαπήσουμε πολύ, διότι αυτό κρύβει την παγίδα μιας αφηρημένης έννοιας για την αγάπη. Τι σημαίνει αγαπώ; Τί αγαπώ; Πώς αγαπώ;

Βέβαια δεν υπάρχει καλύτερος ή χειρότερος τρόπος αλλά ένας-μοναδικός τρόπος για να γνωρίσουμε τον Θεό. Και αυτός ο τρόπος είναι της Εκκλησίας. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος που θέλει να γνωρίσει τον Θεό και να κοινωνεί μαζί Του καλείται να ζει τηρώντας τις εντολές Του με υπακοή και ταπεινό φρόνημα.

Σίγουρα ο άνθρωπος που ζει δι’αυτού του τρόπου αγωνίζεται να αγαπήσει τον κάθε άνθρωπο. Όμως πολλές φορές υπάρχει η εξής παρεξήγηση όσο αφορά την αγάπη. Θεωρούν πολλοί άνθρωποι ότι η αγάπη είναι ο Θεός. Όχι, αυτό είναι λάθος. Ο Θεός είναι αγάπη! Η διαφορά είναι τεράστια.


Το να γίνουμε λοιπόν άνθρωποι του Θεού δεν αρκεί μία ρομαντική προσέγγιση του Θείου που βασίζεται στον δικό μας τρόπο, αλλά σε μία συγκεκριμένη ασκητική προσπάθεια του ανθρώπου ο οποίος ζει μέσα στην Χάρη της Εκκλησίας καθ’ολοκληρία.  

ή με τον Νενέκο ή με τον Κολοκοτρώνη


«Τώρα, ας πούμε και τα σημερινά μας. Τα σχολειά, αν βγάλει κανένας λίγα στην μπάντα, τ΄άλλα όλα δουλεύουν για να βγάλουνε λεβαντίνους κι όχι Έλληνες, μ΄όλα τα ψευτοελληνικά εξωτερικά πασαλείμματα. Οι περισσότεροι απ΄αυτούς που διδάσκουνε τα παιδιά μας κινήσανε από το χωριό  και πέσανε με τα μούτρα στα “μοντέρνα”. Γινήκανε θεριακλήδες του μοντερνισμού. Ο νούς και ο λογισμός τους, μέρα-νύχτα, στριφογυρίζει στις μοντέρνες ανοησίες. Την Ελλάδα δεν θέλουνε μηδέ να την ακούσουνε, την “Ψωροκώσταινα”! Δεν υπάρχει πιο αντιπαθητικό και πιο μικρόμυαλο πλάσμα από τον ξιππασμένο άνθρωπο, που αρνήθηκε το γάλα της μάνας του και ρεμπεύεται (=καμαρώνει) κιόλας  γι΄ αυτό το κατόρθωμα. Λοιπόν, από τέτοιους δασκάλους τι θα μάθουνε τα παιδιά μας, τα κακόμοιρα τα παιδιά μας; Θα μάθουνε, πως για να γίνει κανένας σπουδαίος και για να φαίνεται πως είναι έξυπνος, πρέπει να μην έχει τίποτα ελληνικό απάνω του...».
Όντως δεν υπάρχει πιο μικρόμυαλο και γελοίο πλάσμα, όπως γράφει ο Κόντογλου στα «Μυστικά Άνθη» του,  από αυτόν που αρνείται και φτύνει το γάλα της μάνας του. Μάνα είναι η πατρίδα μας, η Ελλάδα, όχι το κράτος το σημερινό των Γραικύλων και προσκυνημένων. Αυτό το κράτος επιτίθεται με λύσσα κατά την Παιδείας, θέλει να μετατρέψει τα σχολεία σε στρατόπεδα γενιτσάρων και τους δασκάλους σε πειθήνια όργανα αφελληνισμού και αθεΐας. Έλεγε ο Καποδίστριας «φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».
Άρα και "ο φιλήκοος των φιλήκοων των ξένων είναι προδότης".
Έχω διαγραφεί εδώ και 10-15 χρόνια από μέλος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ). Το έπραξα, υπακούοντας στη συνείδησή μου, διότι τότε κάποιος πρόεδρος της ΔΟΕ, συμφώνησε να κατεβούν οι εικόνες του Χριστού από τις αίθουσες διδασκαλίας. Θεωρούσα και θεωρώ ντροπή να με εκπροσωπεί ένα συνδικαλιστικό όργανο πλήρως ευθυγραμμισμένο και ταυτισμένο με τους εχθρούς της πίστεως και της πατρίδος. Και με το εμετικό, προπαγανδιστικό καρύκευμα της Ρεπούση, που μαγάριζε την ιστορία μας, τότε που και οι λίθοι έκραζαν για την ιεροσυλία, και πάλι η ΔΟΕ έβαζε πλάτες. Καμμία αντίδραση, αλλά, αν θυμάμαι καλά, επικροτούσε το βδέλυγμα. Καταργήθηκε η έπαρση της σημαίας και η απαγγελία του Εθνικού Ύμνου μια φορά τον μήνα στα δημοτικά σχολεία; Ουδέν σχόλιον. Αφωνότεροι των ιχθύων και απραγέστεροι των βατράχων οι συνδικαλιστές της ΔΟΕ. Οι περισσότεροι είναι επαγγελματίες και συνεργάζονται και συναλλάσσονται με την εκάστοτε εξουσία, αναμένοντες το νεύμα για να μεταπηδήσουν στους... έχοντας κοχλιάριον.

Μακεδονία: Ντροπή νά ντροπιαστοῦμε...

Βάστα, παιδί μου, γερά τον Σταυρόν σου και ανάβαινε τον σωτήριον Γολγοθάν…


«Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν» που μας αναμένει. Χαίρε, παιδί μου, χαράν μεγάλην, ότι ο αγαθός Θεός, εις Ον ελπίζομεν την σωτηρίαν μας, θα μας αξιώση να είμεθα όλοι μαζί εις την ουράνιον βασιλείαν και να λέγωμεν τα ρήματα του Αγίου Ανδρέου, του δια Χριστόν σαλού «ω μακαρία η χειρ, η ταύτα ποιήσασα».

Η άνω Ιερουσαλήμ, η ευφρόσυνος πόλις, η αχειροποίητος, αναμένει τα τέκνα του Θεού, δια να τα περιθάλψη και να τα ξεκουράση με την μεγάλην της απόλαυσιν, τα τέκνα που εις την ζωήν αυτήν πάσχουν και οδυνώνται φέροντα το σώμα το πολύμοχθον.