Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

Ο Φιλομόναχος και Φιλαγιορείτης Δημήτριος Παναγόπουλος

Demetrios Panagopoulos + 13-02-1982
Ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος († 13 Φεβρουαρίου 1982)

Το κείμενο γράφτηκε ακριβώς πριν 35 χρόνια αλλά παρ’ όλα αυτά διατηρεί τη φρεσκάδα του!!!

Κατά τας συγκινητικωτάτας στιγμάς της νεκρώσιμου ακολουθίας και του υστάτου αποχαιρετισμού του προσφάτως εκλιπόντος προς Κύριον λίαν θεοφιλούς και δημοφιλούς λαϊκού ιεροκήρυκος Αθηνών αειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου, διάφοροι ομιληταί απηύθυναν τον λόγον προς την συγκεντρωθείσαν λαοθάλασσαν των πιστών προβάλλοντες την σημασίαν της προσωπικότητος και του έργου του μακαρίτου. Εξ όσων όμως υπέπεσον εις την αντίληψίν μας ουδείς υπογράμμισε έν βασικόν, το θεμελιωδέστερον ίσως, κατά την ταπεινήν μας γνώμην, χαρακτηριστικόν της προσωπικότητός του.
Αν κατά το λεχθέν υπό του μακαριστού Γέροντος π. Ιουστίνου Πόποβιτς «κριτήριον ορθοδόξου φρονήματος αποτελεί η στάσις του χριστιανού έναντι του μοναχισμού», τότε αναμφιβόλως ο Παναγόπουλος πρέπει να αναγνωρισθή ως ο γνησιώτερος φορεύς και κυριώτερος από βήματος εκφραστής του ορθοδόξου φρονήματος κατά τα τελευταία έτη. Δυνάμεθα ασφαλώς να είπωμεν, ότι εις το πρόσωπόν του ο Ορθόδοξος Λαός της πρωτευούσης, της επαρχίας, αλλά τελευταίως και του εξωτερικού, εύρε τον γνησιώτερον «διδάχον» του, τον θεόκλητον, τον λαοπρόβλητον, τον πνευματέμφορον κήρυκα της Πατροπαραδότου θεοσεβείας. Διατί; Διότι ήτο κυρίως και περισσότερον όλων των άλλων φιλομόναχος.
Το κηρυκτικόν χάρισμα του αειμνήστου, εκ Θεού δοθέν, εις Θεόν όλως ανατεθέν και καλλιεργηθέν, ήτο σπάνιον, διά να μη είπωμεν μοναδικόν. Ήτο Ευαγγελικός, Αποστολικός, κυρίως Χριστοκεντρικός, σύγχρονος, παραστατικώτατος, με άνεσιν εις τον λόγον, ευφυολόγος όταν εχρειάζετο. Υπέρ ταύτα πάντα όμως ήτο γνησίως Αγιοπατερικός, κάτι που περιλαμβάνει και όλα τα άλλα.

Αλβανία: Νεομάρτυρες και Ομολογητές Ιερείς υπό το αθεϊστικό καθεστώς. Μαρτυρικές μορφές της Ιερωσύνης στη Βόρειο Ήπειρο που έζησαν τον διωγμό του Χότζα




Μαρτυρικές μορφές της Ιερωσύνης στη Βόρειο Ήπειρο που έζησαν τον διωγμό του Χότζα
Οι περισσότεροι δεν ευτύχησαν να ξανακούσουν τον ήχο της καμπάνας
(αφιέρωμα της εφημερίδας ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ το 2006)
Οι σεβάσμιες ιερατικές μορφές από το χώρο της Βορείου Ηπείρου, που θα παρουσιάσουμε εν συντομία παρακάτω, έζησαν τoν διωγμό της Ορθόδοξης πίστης από το αθεϊστικό καθεστώς του Χότζα. Πέθαναν πονεμένες, κυρτωμένες και λευκασμένες από τα μαρτύρια, χωρίς να προδώσουν «τα ιερά και τα όσια». Τις σκεπτόμαστε και κυλάει από το μέτωπό μας αιμάτινος ιδρώτας.
Κάποιοι απ’ αυτούς τους ιερείς, λίγοι, πρόλαβαν και χάρηκαν την ανάσταση της Εκκλησίας της Αλβανίας με τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο. Και ξαναλειτούργησαν ύστερα από μισό περίπου αιώνα! Η χάρη του Θεού τους έδωσε αυτή την μεγάλη τιμή. Τι και αν δεν είχαν ούτε καλυμμαύχι, ούτε ράσο, ούτε άμφια. Εκείνο που τους έδινε αξία και έκανε ευπρόσδεκτη την προσφορά τους στο θείο Θυσιαστήριο ήταν οι αρετές που τους συνόδευαν. Και κυρίως η υπομονή και η σταθερή προσκόλληση στην Εκκλησία του Χριστού. Έκλεισαν τα μάτια τους, μονολογώντας: «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν».

Ο Θεός σε αγαπά όπως είσαι!

Η κοσμική ομορφιά σε ασχημαίνει…δεν την χρειάζεσαι, σε οδηγεί σε μία τυποποιημένη «ομορφιά», σε μία φασιστική νοοτροπία περί κάλλους…

Είσαι όμορφος/η από την φύση σου… όχι γιατί στο αναγνωρίζουν οι άλλοι, αλλά διότι είσαι εικόνα Θεού…

Διαφύλαξε λοιπόν την ομορφιά της ύπαρξής σου, μπροστά στον καθρέπτη της αιωνιότητος και όχι μπροστά στους καθρέπτες της φθοράς, διότι μόνο τότε θα ζήσεις πραγματικά ελεύθερος

Αυτοί είναι οι τρεις τρόποι για να σωθούμε…


Γράφει ο π. Υάκινθος
Προσέξτε, φίλοι μου, τι λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Υπάρχουν τρεις τρόποι για να κερδίσουμε τη σωτηρία μας:
Ο ΠΡΩΤΟΣ, να μην αμαρτάνουμε.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ, να δείχνουμε ειλικρινή μετάνοια.
Ο ΤΡΙΤΟΣ, αν δεν μετανοήσαμε πραγματικά, να υπομείνουμε τις συμφορές που θα μας βρουν».
Είναι μεγάλη η αγάπη και η μέριμνα του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου! Για να μείνει κανείς εκτός σωτηρίας θα πρέπει να το θέλει ή μάλλον να το επιδιώκει.