Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ.

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ. ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ.

«Ρηνούλα Ρηνούλα, ήλθε ο Χριστός να με πάρει με όλα τα τάγματα των Αγίων Του…»


Στην Μονή μας, του Οσίου Γρηγορίου έζησε τα τελευταία του χρόνια ο μοναχός Εμμανουήλ Νεοσκητιώτης, ο οποίος ήταν αδελφός του πρώην Μητροπολίτου Μηθύμνης Ιακώβου Κλεόμβροτου.

Είχε και δύο αδελφές, οι οποίες έζησαν ασκητικό βίο μέσα στον κόσμο, χωρίς ποτέ να φορέσουν το μοναχικό σχήμα. Θα αναφερθούμε στην Οσία Ψυχή, την Βασιλική, όπως μας διηγήθηκε ο π. Εμμανουήλ γα τις τελευταίες ημέρες της ζωής της.

«Τώρα θα σού ειπώ, ο,τι θυμάμαι από την ζωή και το οσιακό τέλος της Βασιλικής».

῾Η αδελφή μου Βασιλική, όπως είπαμε, ζούσε αυστηρή ασκητική ζωή. ῾Υπηρετούσε με την αδελφή της τον πατέρα μας, τον αδελφό μας, τον Δεσπότη εναλλάξ ως οικιακή βοηθός. Ολη σχεδόν την εβδομάδα ενήστευε και ζούσε με το αντίδωρο και τον αγιασμό.

Κάθε Σάββατο και Κυριακή έτρωγε μαζί με τον Δεσπότη. Προς το τέλος της ζωής της, εγώ ευρισκόμουν στην Αθήνα, όταν πληροφορήθηκα το γεγονός. Επήγα αμέσως στην Μυτιλήνη και επί 4 ημέρες δεν έφυγα καθόλου από κοντά της.

Στις 30 Ιανουαρίου 1965, είχε πολύ επιδεινωθή η κατάστασίς της. Τότε είχαν συμπληρωθή 40 ημέρες από τότε που η Παναγία την είχε πληροφορήσει, ότι θα αναχωρήση για τις αιώνιες Μονές. Οταν η ίδια άκουσε τους ιατρούς να προτείνουν επίμονα την μεταφοράν της στο Νοσοκομείο, εκείνη αντέδρασε λέγοντας:

Ξενιτεύτηκε για την αγάπη του Χριστού. Μια αληθινή ιστορία από την Ταϊβάν



Ξενιτεύτηκε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μία ἀληθινή ἱστορία ἀπό τήν Ταϊβάν
Πρίν ἀπό ἕνα μήνα μᾶς ἐπισκέφτηκε μία κοπέλα ὄχι Ταϊβανέζα. Στή χώρα της  ἀπαγορεύεται ὁ Χριστιανισμός. Ἔμεινε κοντά μας περίπου μία ἑβδομάδα καί μάλιστα εἶχε νοικιάσει ἕνα δωμάτιο στήν περιοχή μας λίγα τετράγωνα πιό κάτω. Εἶχε προετοιμάσει τήν παραμονή της χωρίς νά μᾶς ἐπιβαρύνει σέ τίποτα. Ἐρχόταν ἁπλά κάθε πρωί στήν Ἐκκλησία γιά νά μᾶς γνωρίσει καλύτερα.

Εἶναι τό μοναδικό παιδί μίας οἰκογένειας καί αὐτό διότι δέν ἐπιτρέπεται ἡ ἀπόκτηση δεύτερου τέκνου. Δυστυχῶς  στήν πατρίδα της τιμωρεῖται τό ζευγάρι, ἄν τολμήσει καί φέρει στόν κόσμο δεύτερο παιδί. Κάποια στιγμή θά ἤθελα νά γράψω γιά τό τερατῶδες ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων στήν Ἄπω Ἀνατολή καί γιά τή σιωπηλή γενοκτονία ἑκατομμυρίων παιδιῶν.

Ἐρευνώντας μόνη της μέσα ἀπό τό διαδίκτυο, γνώρισε τόν Χριστιανισμό. Ἀποφάσισε λοιπόν νά ξενιτευτεῖ σέ ἄλλο κράτος, στό Λάος, γιά νά μπορεῖ ἐλεύθερα νά λατρεύει τόν Χριστό. Στήν Ταϊβάν δέν μποροῦσε νά ἔρθει ἐξ ἀρχῆς, διότι δέν τῆς χορηγεῖτο βίζα. Στό Λάος ξεκίνησε μία καινούργια ζωή ἀπό τό μηδέν. Σπούδασε καθηγήτρια ἀγγλικῶν, δουλεύοντας σκληρά, γιά νά βγάζει τό ψωμί της καί νά μπορεῖ νά εἶναι ἐλεύθερη.

Δέν ξέρω πόσοι ἀπό μᾶς θά μποροῦσαν νά κάνουν μία τέτοια θυσία. Στήν πατρίδα της εἶχε καί καλή δουλειά καί χρήματα ἀπό τούς γονεῖς. Θά μποροῦσε νά κάνει μία ὑπέροχη οἰκογένεια μέ κάποιον νέο ἀπό τούς πολλούς φίλους πού εἶχε. Ὅμως αὐτή τά ἐγκατέλειψε ὅλα γιά τόν Χριστό. Διάλεξε ἕναν διαφορετικό δρόμο. Ἡ πολλή ἀγάπη γιά τόν Χριστό εἶναι πού τήν ἱκανώνει νά κάνει τέτοια θυσία! Θυσία χωρίς καθοδήγηση καί κρατούμενα.

Ομολογία Γιάννη Ιωαννίδη: «Ο πνευματικός μου με βοήθησε τότε που έβριζα»



Περίοπτη θέση στη μακρόχρονη ιστορία της ελληνικής καλαθοσφαίρισης κατέχει ο Γιάννης Ιωαννίδης.

Η πλειονότητα των φιλάθλων -ανεξαρτήτως των προτιμήσεών τους- αναγνωρίζει τον κ. Ιωαννίδη ως έναν από τους μεγαλύτερους προπονητές που συνέβαλαν στην ανάπτυξη του ελληνικού μπάσκετ.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί αναφέρεται στη θρησκευτικότητά του, στην αγάπη του προς την Εκκλησία, στις επισκέψεις του στο Άγιον Όρος, αλλά και στο πώς έχει επηρεάσει η θρησκευτική πίστη τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του.

Έχετε κερδίσει την αγάπη του κόσμου μέσα από την προσφορά σας στον χώρο του αθλητισμού, αλλά λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τη βαθιά θρησκευτικότητα η οποία χαρακτηρίζει τη ζωή σας.

Γνωρίζω την αγάπη του κόσμου και είμαι πολύ χαρούμενος για το δώρο αυτό. Κερδίσαμε πολλά από το άθλημα που αγαπάμε και η ζωή μας τα έφερε όλα δεξιά. Επομένως, επειδή υπάρχουν μεγάλες ανάγκες σε φτωχούς ανθρώπους και έχουμε υποχρέωση να βοηθάμε όπου μπορούμε, διοργανώνουμε αγώνες μπάσκετ για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αυτό που δίνεις στη ζωή θα πάρεις: Θα δώσεις αγάπη; Θα πάρεις αγάπη! Θα δώσεις πρόβλημα; Θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα! Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για την αγάπη που βρίσκουμε όπου και εάν πηγαίνουμε με τους υπόλοιπους παλαίμαχους μπασκετμπολίστες. Δεν έχω κάτι άλλο, για να το κρύψω – είμαι αυτός που είμαι. Ναι, είμαι άνθρωπος με θρησκευτική πίστη και ξέρω πως, όταν πιστεύεις και προσπαθείς, όλα θα σου έρθουν καλά! Θα σου έρθουν πλουσιοπάροχα, ειδικά τα πνευματικά και όχι τα υλικά πράγματα!

Η θρησκευτικότητα θέτει σε κίνηση και τη φιλανθρωπική δράση.
Είσαι εμπλουτισμένος από την αγάπη και την όρεξη να βοηθήσεις κάποιους ανθρώπους. Αυτά όλα από πού τα κερδίζεις; Γιατί ένας έχει πίστη και λέει «η πίστη βουνά κινεί» και ο άλλος δεν πιστεύει; Ήταν δύο αδέλφια, που τα γνωρίζω και μιλούσαμε για διάφορα πράγματα. Ο ένας από τους δύο πίστευε πάρα πολύ, ενώ ο άλλος όχι. Εκεί, λοιπόν, που μιλούσαμε, μπαίνει ο αδελφός του, ακούει τη συζήτησή μας και μας λέει ότι δεν πιστεύει. «Μην πιστεύεις! Εσύ θέλεις να μένεις μόνος σου» του απαντώ και συνεχίζω: «Εμείς όμως θέλουμε να έχουμε παρέα, η παρέα πάντα βοηθά. Όταν, βέβαια, η παρέα και τα θεία είναι σωστά. Εσύ όμως θέλεις να πολεμάς μόνος σου! Πολέμησε…» Η θρησκευτική πίστη είναι η ωραιότερη συντροφιά που θα μπορούσε να τύχει στον άνθρωπο.

«Δε μας κάνει» ο Χριστός, τα εύκολα προτιμάμε…


του Ιάσωνα Ιερομονάχου

σχόλιο στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής 6 Νοεμβρίου 2016 (Ανάσταση κόρης Ιάειρου-Θεραπεία Αιμορροούσης, Λουκ. η’ 41-56)


Η διαδρομή που έκανε ο Χριστός για να πάει να βρει τη νεκρή κόρη του Ιάειρου είναι μια σύνοψη της φανέρωσης του Θεού στον καθένα. Βλέπεις ολόκληρο Θεό να περπατά μεταξύ των ανθρώπων.

Ολόκληρο Θεό να πορεύεται μες τον συνωστισμό: Αυτός είναι που περνά ανάμεσά μας, μέσα στο “μπούγιο” των ανώνυμων ανθρώπων, ο επώνυμος Ιησούς Χριστός, τέλειος Θεός, η Σοφία και η Δύναμη του Θεού, ως τέλειος άνθρωπος μες τους ανθρώπους. Πηγαίνει ν’ αναστήσει εσένα κι εμένα. Δεν σπεύδει απλώς. Έρχεται προς τον καθένα μας και τρέχει απ’ τον ύπνο να μας σηκώσει.

Ο κόρη του Ιάειρου είμαστε όλοι: στ’ αλήθεια, χωρίς Ανάσταση δε ζούμε. Απ’ τη μια, γινόμαστε σα το νεκρό κορίτσι κι απ’ την άλλη γινόμαστε ένα με το τσούρμο των ανθρώπων. Περνά ο Χριστός από δίπλα μας κι είναι σα να μην έγινε τίποτε! Μας αγγίζει μα… δεν καταλαβαίνουμε τίποτε! Μας μιλά… Και; Με την στάση μας απαντάμε εκείνο το ωχαδερφιστικό “πήγαινε πιο ‘κει, δεν μου κάνεις. Δε μου κάνεις γιατί με φέρνεις αντιμέτωπο με την αλήθεια μου, μου ρίχνεις φως στα σκοτάδια μου”. Προτιμάμε τα σκοτάδια γιατί είναι πιο εύκολα. Μέσα ‘κει κρύβεις. Το φως πάντα ξεδιαλύνει τα πράγματα.

Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου..(Αφιέρωστε 2 λεπτά και διάβαστε το θα σας ωφελήσει)





Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου..(Αφιέρωστε 2 λεπτά και διάβαστε το θα σας ωφελήσει)
Λίγο πριν κοιμηθείς σκέψου… Σκέψου ποιος είσαι, τι κάνεις, πώς πορεύεσαι στη ζωή σου.
Σκέψου το πώς κύλησε η μέρα και πώς εσύ αντέδρασες σε κάθε γεγονός. Σκέψου πως ο Κύριος σε άφησε να ζήσεις και αυτή τη μέρα… Σου έδωσε άλλη μια ευκαιρία να Τον πλησιάσεις…
Μετά βγες απ’ τον εαυτό σου και σκέψου λίγο τους άλλους. Εσύ έχεις το σπίτι σου, το κρεβάτι σου… Όμως, κάποια παιδιά δεν έχουν να φάνε. Σκέψου πόσοι άνθρωποι περιφέρονται απελπισμένοι στους δρόμους. Αυτή την στιγμή. Άστεγοι, φτωχοί, πεινασμένοι, παιδιά μπλεγμένα στα ναρκωτικά, στο περιθώριο…

Ο διάλογος του Σωκράτη με έναν φιλόσοφο για την αξία της Πίστεως! - Πρέπει να διαβαστεί


Ἦλθε τώρα στόν νοῦ μου ἕνας φιλόσοφος, ὁ ὁποῖος ἐπῆγε στόν Σωκράτη, πού ἦταν κι αὐτός φιλόσοφος τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος. Αὐτός εἶχε μία γυναῖκα πολύ ταλαντοῦχα. Ἄρχισε λοιπόν νά τόν ἐρωτᾶ:

-Κύριε φιλόσοφε, ἔχω μία σπουδαία καί ὄμορφη γυναῖκα.

Ὁ Σωκράτης ἐκείνη τήν στιγμή ἦταν στό τραπέζι του μ᾿ ἕνα μολύβι στό χέρι καί χαρτί καί ἔγραφε ἕνα μηδενικό.

-Ἡ γυναῖκα μου κατάγεται ἀπό μεγάλο γένος. Ὁ παπποῦς της ἦταν ὑπουργός.

Ὁ ἄλλος φιλόσοφος ἔγραψε ἄλλο ἕνα μηδενικό.

-Ἡ γυναῖκα μου εἶναι ὑγιής, ὅπως τό αὐγό. Δέν ἦταν ποτέ ἀσθενής καί οὔτε τώρα τήν ἔχει πειράξει κάποια ἀσθένεια.

Ὁ Σωκράτης ἔγραψε ἕνα ἀκόμη μηδενικό.

-Ἡ γυναῖκα μου εἶναι πολύ μορφωμένη.

Ὁ Σωκράτης ἔγραψε ἀκόμη ἕνα μηδενικό κοντά στά ἄλλα.

-Ἡ γυναῖκα μου ξέρει νά ἀσχολῆται μέ τό νοικοκυριό τοῦ σπιτιοῦ, νά κάνη διαφόρων εἰδῶν πίττες καί ψωμί ἐπάνω σέ μεγάλο τραπέζι!

Ο καθρέφτης και η Παναγία


Μαμά, μαζί με τα άλλα που θα με στείλεις, να με στείλεις και ένα καθρεφτάκι.

Το ήθελε η κόρη για να φτιάχνει το μαλλί της και να περιποιείται το πρόσωπο της. 

Πράγματι η μητέρα της έστειλε έναν διπλωμένο καθρέφτη. Και όταν η κόρη ξεδίπλωσε το καθρέφτη, είδε την Παναγία , και της έγραφε η μάνα της: Με βάση αυτόν τον καθρέφτη να φτιάχνεσαι, παιδί μου! 

Να καθρεφτίζεσαι πάντα με βάση και πρότυπο την Παναγία μας.

Από τον Αείμνηστο Δημήτριο Παναγόπου

πηγή: euxh.gr

Διδακτική διήγηση για όσους «σκοτώνουν» τον πολύτιμο χρόνο τους



Ζούσε στους πρώτους αιώνας ένας μοναχός, ό οποίος όσες φορές τον ερωτούσε ό Ηγούμενος του:

«Πώς πηγαίνει; στην υγεία σου, αδελφέ;».

Αυτός πάντοτε παραπονιόταν ότι ήταν κατάκοπος από την πολλή εργασία.

Ακούγοντας καθημερινώς ό Ηγούμενος το ίδιο παράπονο ερώτησε κάποια ημέρα τον Μοναχό:

«Τι είδους εργασία κάμνεις και κοπιάζεις τόσον πολύ, αδελφέ;»

Και ό Μοναχός απάντησε: Άγιε Ηγούμενε έχω τόσες εργασίες κάθε ημέρα και νύκτα, ώστε οί δυνάμεις μου δεν θα έφθαναν γι’ αυτές, εάν ό Θεός δεν με βοηθούσε

Πρώτον, έχω δύο γεράκια, τα οποία προσπαθώ να κρατώ δέσμια και να τα εξημερώνω.

Δεύτερον, έχω δύο λαγούς, τους οποίους φυλάγω για να μη φύγουν.

Τρίτον, έχω δύο βόδια, τα οποία επιβλέπω για να εργάζονται.

Τέταρτον, έχω ένα λύκο τον οποίον προσέχω δια να μη βλάψει κανένα.

Πέμπτον, έχω ένα λιοντάρι, το οποίο προσπαθώ να κατανικήσω, και

Έκτον, έχω ένα ασθενή, τον οποίον πρέπει πάντοτε να τον περιποιούμαι.

Ό Ηγούμενος αφού άκουσε αυτά γέλασε λίγο και είπε στον Μοναχό:

Αυτά. παιδί μου, δεν γίνονται, διότι είναι αδύνατον να εκτελεί κανείς τόσες εργασίες.

Και όμως, σεβαστέ μου πάτερ, απάντησε ό Μοναχός, σου είπα την αλήθεια.

Και ό Ηγούμενος, ό οποίος νόμιζε μέχρι ένα βαθμό επιπόλαια και χωρίς περιεχόμενο τα λόγια του Μοναχού, είπε: Εξήγησέ μου, παιδί μου, την παραβολή.
Και ό Μοναχός απάντησε:

Υπάρχουν άραγε τα ιερά λείψανα των αγίων Νηπίων;


Φωτογραφία του Panteleimon Krouskos.
Στον Ναό , πίσω από την Βασιλική της Γέννησης στην αγία Βηθλεέμ. Κατεβαίνοντας στο παρεκκλήσιο αυτό, σε συνεπαίρνει μια ευωδία από τα ιερά λείψανα των αγίων Νηπίων, πού φυλάσσονται εκεί.Πλάι στο λίκνο του Χριστού έβαλαν το επιτάφιο των νηπίων, να θυμίζει την κακία του κόσμου που θέλησε να σβήσει το φως και δεν μπόρεσε. Έπειτα η επαφή σου με την τεράστια εικόνα της βρεφοκτονίας και τα άγια λειψανάκια των παιδιών αυτών, σου φέρνει δάκρυα στα μάτια. Πανταχού της οικουμένης και όλους τους καιρούς σκοτώνουν τους μικρούς και τους αδύναμους. Θυμάσαι την θηριώδη παράνοια του Ηρώδη. Όλη η εκδίκηση της εξουσίας ξέσπασε πάνω στα τρυφερά αυτά κοκαλάκια.Είναι σαν να βλέπεις όλο το άδικο του κόσμου να στέκεται βουβό και παραπονεμένο μπροστά σου. Τί να πείς;

Εγκύκλιος Χριστουγέννων Μητροπολίτου Ναυπάκτου: Η Γέννηση του Χριστού και η κατά Χάρη υιοθεσία (2016-2017)



Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ κατά Χάρη υἱοθεσία - Ἐγκύκλιος Χριστουγέννων
Τό νόημα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων καθορίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι τό ζωντανό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καί ὄχι ἀπό τήν κοσμική νοοτροπία καί ἀπό διδασκαλίες ἀνθρώπινες. Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν ὑμνογραφία της, τήν ἁγιογραφία της καί τήν διδασκαλία της μᾶς ἀναλύει ποιό εἶναι τό βαθύτερο νόημα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, καί μέ αὐτόν τόν τρόπο μᾶς καθοδηγεῖ γιά νά εἴμαστε καί ἐμεῖς ζωντανά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Μέσα σέ αὐτήν τήν προοπτική ἡ Ἐκκλησία καθόρισε νά ἀναγινώσκεται τό κατάλληλο ἀποστολικό καί εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, κατά τήν θεία Λειτουργία τῶν Χριστουγέννων.

Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα μᾶς παρουσιάζει τόν σκοπό τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ υἱοθεσία μας, δηλαδή νά γίνουμε κατά Χάρη υἱοί τοῦ Θεοῦ. Καί τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στήν προσκύνηση τῶν Μάγων, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν ἀπό τήν Ἀνατολή, ὁδηγούμενοι ἀπό τό ἀστέρι, καί παρά τίς δυσκολίες, ἔφθασαν στήν Βηθλεέμ καί προσέφεραν στόν Χριστό τά πολύτιμα δῶρα τῆς εὐλάβειάς τους, ἤτοι χρυσό, λίβανο καί σμύρνα.

Θά κάνω λίγα θεολογικά σχόλια πάνω στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, πού δείχνει πῶς καί ἐμεῖς θά γευθοῦμε τούς καρπούς τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, πῶς θά ἀποκτήσουμε τήν κατά Χάρη υἱοθεσία.